Monday, December 10, 2012

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ သမိုင္း

ေစတီေတာ္ တည္ထားပုံ

က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ရွိ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္သည္ အေရွ႕ရိုးမေတာင္တန္း အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ေပါင္းေလာင္းေတာင္ေပၚတြင္ တည္ရွိ၍ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ တန္ခိုးႀကီးေသာ ေစတီတစ္ဆူျဖစ္သည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီကို အစြဲျပဳ၍ ေစတီေတာ္တည္ရွိရာေတာင္ကို က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ဟုေခၚၾကသည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီ တည္ရွိရာေတာင္ထြက္မွ ပင္လယ္ျပင္ေရအျမင့္ေပ ၃၆၀၀ ခန႔္ျမင့္သည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ တည္ေနပုံမွာ အံ့အားသင့္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ႀကီးမား၍ မတ္ေစာက္ေသာ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခု၏ အစြန္းတြင္ လုံးပတ္ေပ ၅၀ ခန႔္ရွိေသာ ဦးေခါင္းပုံသဏၭာန္ ေက်ာက္လုံးႀကီးတစ္ခုက ျပဳတ္လုတည္းကားတင္၍ ေနသည္။ ထိုေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚတြင္မွ ဉာဏ္ေတာ္ ၁ ေပခန႔္ ျမင့္ေသာ ေစတီေတာ္ တည္ထားသည္။ ေစတီေတာ္ တည္ရွိရာ ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင့္ ရင္ျပင္ေတာ္ကို ေခ်ာက္တစ္ခုျခားေနေသာေၾကာင့္ သံတံတားငယ္ျဖင့္ ဆက္သြယ္ထားရသည္။ ေစတီေတာ္တည္ထားရာ ေက်ာက္တုံးႀကီးသည္ လူတစ္ေယာက္ တြန္း႐ုံမၽွျဖင့္ လွုပ္ရွား၏။ ထိုေက်ာက္တုံးကို တြန္း၍ ေအာက္ခံေက်ာက္အၾကားသို႔ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးကို သြင္းၿပီးလၽွင္ ဆြဲယူနိုင္သည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားသမိုင္းမွာ မူအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲလ်က္ရွိသည္။ စစ္ကဲႀကီး ဦးေရႊေနာ္ ေရးသားေသာ မြန္ရာဇဝင္ႏွင့္ ေစတီေတာ္ သမိုင္းေပါင္းခ်ဳပ္အရ ေဖာ္ျပေပးပါမည္။

သမိုင္း

ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၁၁ ခုႏွစ္ေဆာင္ဥတုတြင္ သုဝဏၰဘုမၼိသထုံျပည္သို႔ ႂကြခ်ီေတာ္မူခဲ့ရာ၊ သထုံဘုရင္ တိႆဓမၼ သီဟရာဇာမင္းႏွင့္ မွူးမတ္ျပည္သူအေပါင္းတို႔က စံေက်ာင္းေတာ္မ႑ပ္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္လွူဒါန္းၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုမဂၤလာမ႑ပ္ေတာ္၌ ၇ ရက္တိုင္တိုင္ စံေနေတာ္မူစဥ္ မ်ားစြာေသာ ေဝေနယ်သတၱဝါတို႔အား တရားေတာ္ အၿမိဳက္ေဆး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူသည္။ ထိုအခါ ဂစၧဂိရိ ေတာင္က တိႆကုမာရ ရေသ့၊ ဗႏၶဝဂိရိ ေတာင္က သီဟကုမာရ ရေသ့၊ ကုသိနာ႐ုံေတာင္က ရေသ့၊ ဒိုးကေမာ့ခတြံဂလိုင္းေတာင္က ဗုဒၶဏရေသ့၊ ဒိုးခလြန္ေတာင္က ရေသ့၊ မဲလံေတာင္က ရေသ့၊ ေပါင္း ရေသ့ ၆ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ၾကၿပီးေနာက္ ဓါတ္ေတာ္ ေမြေတာ္မ်ား ခ်ီးျမႇင့္မစရန္၊ ေလၽွာက္ထားေတာင္းပန္ၾကသျဖင့္ ရေသ့တစ္ပါလၽွင္ ဆံေတာ္တစ္ဆူစီ ေပးသနားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ေန႔ရက္မ်ားမၾကာမီ မြတ္လအိေတာင္က ကပၸရေသ့၊ မြတ္လအပ္ေတာင္က နာဒရ ရေသ့၊ ဝါဂ႐ုနယ္ လမိုင္း ေကလာသေတာင္က ရေသ့၊ က်ိဳကၠမီေတာင္က ရေသ့၊ ေကာ့ယကၡဇုပ္သြတ္ ကၽြန္းက ဘီလူးညီေနာင္ ၂ေယာက္၊ ဒိုးယြန္းေတာင္က ရေသ့၊ ေဆာင္ခဲေတာင္က အလႅကပၸရေသ့၊ ေပါင္းပုဂၢိဳလ္ ၇ ဦးတို႔ အဖူးအေျမာ္ေရာက္ၾကသျဖင့္ အထက္အနည္းတူ ဆံေတာ္တစ္ဆူစီ ေပးသနားေတာ္မူခဲ့သည္။ တိႆဓမၼသီဟရာဇာမင္းအားလည္း ဆံေတာ္ ၂ဆူ ခ်ီးျမႇင့္ ေပးသနားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ဒိုးကေမာ့ခလြံဂလိုင္းေတာင္က ဗုဒၶဉာဏရေသ့၊ ဒိုးခလြန္ေတာင္က ရေသ့ႏွင့္ ကုသိနာ႐ုံေတာင္က ရေသ့တို႔သည္ မိမိတို႔ရရွိထားေသာ ဆံေတာ္ဓာတ္မ်ားကို ဌာပနာျခင္းမျပဳၾကပဲ သိမ္းဆည္းထားၾကသည္။ ကာလအတန္ၾကာလတ္ေသာ္ ဒိုးခလြန္ရေသ့ႏွင့္ ကုသိနာ႐ုံရေသ့တို႔မွာ အိုမင္းမစြမ္းရွိၾကသည့္အျပင္ အာနေရာဂါစြဲကပ္လာသည္ႏွင့္ မကြယ္လြန္မီ မိမိတို႔ရရွိထားေသာ ဆံေတာ္မ်ားကို ဗုဒၶါဏရေသ့အား ေပးအပ္ခဲ့ေလသည္။ ဗုဒၶါဏရေသ့သည္ ဆံေတာ္ဓာတ္ ၃ဆူကို မေပ်ာက္မပ်က္ရေအာင္ မိမိ၏ ဆံက်စ္အတြင္း၌ စည္းေႏွာင္ထားေလ၏။ ေနာင္ႏွစ္ကာလ အတန္ၾကာလတ္ေသာ္ အနာေရာဂါႏွိပ္စက္သျဖင့္ ရေသ့ႀကီးသည္ အကယ္၍ မိမိကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ္ ဆံေတာ္ဓာတ္ ၃ဆူကို မည္သို႔ မည္ပုံထားခဲ့ရမည္နည္းဟု ေတြးေတာပူပန္ျခင္း ျဖစ္မိေလသည္။ ထိုအခါ သိၾကားမင္းသည္ လူ႔ျပည္ဆင္း၍ ရေသ့ႀကီး၏ ဆႏၵအတိုင္း ရေသ့ႀကီးဦးေခါင္းႏွင့္ တူေသာ ေက်ာက္တုံးကို ရွာေဖြကာ ေက်ာက္တုံးထဲကို သန္လ်က္ႏွင့္ ထြင္း၍ ဆံေတာ္တစ္ဆူကို ဌာပနာခဲ့ေလသည္။ ထိုသို႔ ေက်ာက္တုံးေပၚတြင္ တည္ထားခဲ့ေသာ ေစတီေတာ္ကို မြန္ဘာသာျဖင့္ က်ိဳက္အိသိရိုး၊ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ရေသ့ရြက္ေသာ ဘုရားဟုေခၚ၏။ ေနာင္ကာလၾကာလတ္ေသာ္ က်ိဳက္အိသိရိုးမွ က်ိဳက္ထီးရိုးဟု စကားေရြ႕ေလ်ာလာေလသည္။ က်န္ဆံေတာ္ ၂ဆူကိုလည္း သိၾကားမင္းက ဒိုးခလြန္ေတာင္ႏွင့္ ကုသိနာ႐ုံေတာင္မ်ားတြင္ အသီးသီးဌာပနာေပးခဲ့ေၾကာင္းကို သမိုင္းမ်ားတြင္ ဆိုသည္။ ထိုေစတီေတာ္မ်ားမွာ ေကလာသႏွင့္ ကုသိနာ႐ုံဟု ထင္ရွားသည္။

ယေန႔ေခတ္အျမင္

က်ိဳက္ထီးရို ရင္ျပင္ေတာ္မွ ျမင္ရေသာ ရွုေမၽွာ္ခင္းမွာ အလြန္သာယာသည္။ အေနာက္ဘက္သို႔ ေမၽွာ္ၾကည့္လၽွင္ စစ္ေတာင္းျမစ္ကို ေက်ာ္လြန္၍ ပဲခူးေရႊေမာ္ေဓာ ေစတီေတာ္ကို ဖူးျမင္နိုင္သည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္သို႔ တက္ရန္ လမ္း ၂သြယ္ ရွိသည္။ တစ္သြယ္မွာ စစ္ေတာင္းရြာမွ တက္ရေသာ လမ္းျဖစ္၍ က်န္တစ္သြယ္မွာ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕မွ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ၉မိုင္ခန႔္ ေဝးေသာ ကင္မြန္းစခန္းမွ တက္ရေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယလမ္းမွာ ယေန႔ေခတ္ ဘုရားဖူးမ်ား အသုံးျပဳေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ ကင္မြန္းစခန္းမွ က်ိဳက္ထီးရိုးရင္ျပင္ေတာ္အထိ ၇ မိုင္ခြဲခန႔္ရွိ၍ စခန္းေပါင္း၂၇ စခန္းကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားရသည္။ ယခုအခါ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္သို႔ လာေရာက္ရန္မွာ ရထားလမ္း၊ ကားလမ္းမ်ားရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ေတာင္တက္ရန္အတြက္ ေစာင့္ဆိုင္းရန္မလိုျခင္းကတစ္ေၾကာင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ လူပရိတ္သတ္မွာ ယခင္ထက္ပင္ စည္ကားေလသည္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ ျမင္ကြင္း
၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွ ရိုက္ကူးထားေသာ က်ိဳက္ထီးရိုးဆံေတာ္ရွင္ ေစတီေတာ္ျမတ္ ေစတီေတာ္အား ညအခ်ိန္ ဖူးေျမႇာ္ရပုံ-၂၀၀၇ ခုႏွစ္
နံနက္ပိုင္းခ်ိန္ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ႏွင့္ ေတာင္ေပၚျမင္ကြင္း
ရိုးအီမသြားနိုင္ဘဲ ညေနေစာင္းခ်ိန္ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ျမင္ကြင္း
ညပိုင္းျမင္ကြင္းက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံလွေနပုံ

က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ တပို႔တြဲလမွ တန္ခူးလအထိျဖစ္သည္။ ပြဲေတာ္အခ်ိန္၌ ျမန္မာနိုင္ငံအရပ္ရပ္မွ ေထာင္ေသာင္းမကေသာ ဘုရားဖူးမ်ား လာေရာက္ၾကသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ နိုင္ငံတစ္ကာမွ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားပါ လာေရာက္ၾကသျဖင့္ ယခင္ကထက္ မ်ားစြာစည္ကားေလသည္။ ဘုရားသို တက္ရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္တြင္ ဘုရားဖူးမ်ားနားေန တည္းခိုရန္အတြက္ ေရေျမာင္ေလး၊ ေရႊရင္ဆို႔၊ ကင္ႁပြမ္းပင္၊ ေရေျမာင္ႀကီး၊ ဘိုးျပန္ေတာင္၊ စိုင္တစ္ေမာ့အစရွိေသာ စခန္းမ်ား၌ ေစ်းဆိုင္ကႏၷားမ်ား ရွိေလသည္။ ကင္မြန္းစခန္း၌ ဘိုးဘိုးႀကီးနတ္ႏွင့္ ဟုံးနတ္စင္မ်ားရွိ၍ လမ္းခရီးတြင္ ေမၽွာ္ေတာ္ေယာင္ေစတီ၊ လြမ္းေစတီ၊ ေက်ာက္သမၺာန္ စေသာ ေစတီငယ္မ်ားႏွင့္ ေရႊနန္းက်င္နတ္၊ ပန္းတင္နတ္ စေသာ နတ္ကြန္းမ်ားကို ေတြ႕နိုင္ေပသည္။ ဘုရားဖူးမ်ားသည္ ေနေနနားနား တက္ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္သူမ်ားႏွင့္ အိုမင္းမစြမ္းသူမ်ားတို႔သည္ အထမ္းပုခက္မ်ားစီး၍ တက္ေလ့ရွိသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္မူ ေတာင္တက္ကားမ်ားျဖင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္ သြားေရာက္ဖူးေမၽွာ္နိုင္ၾကေပၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားဖူးမ်ားသည္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားမွ တစ္ဆင့္ မုဆိုးဘုရား၊ ဖားဘုရား၊ ငါးဘုရား၊ နဂါးဘုရားမ်ားကို ျဖတ္၍ ၄ မိုင္ခန႔္ေဝးေသာ ေက်ာက္ထပ္ႀကီးဘုရားသို႔လည္း သြားေရာက္ဖူးေျမႇာ္ ဆုေတာင္ေလ့ရွိၾကသည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚရွိ ဘိုးဘိုးႀကီး နတ္႐ုပ္ႏွင့္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရား ေျမာက္ဘက္ရွိ က်ီးကန္းပါးစပ္ေခၚ ေက်ာက္ဂူေနရာတို႔မွာ ဘုရားဖူးမ်ား ဆုေတာင္း အဓိဌာန္ျပဳ၍ အေမႊးနံ့သာ ပက္ျဖန္းျခင္း၊ ပိုက္ဆံပစ္ထည့္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ေနရာျဖစ္သည္။

ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ သမိုင္း

ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ဉာဏ္ေတာ္မွာ ဖိနပ္ေတာ္မွ စိန္ဖူးေတာ္ထိ (၃၂၆) ေပျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ေလးဆူဓာတ္ပံု ေရႊတိဂံု ဟုလည္း ေခၚတြင္သည္။ ေစတီအစ ေရႊတိဂံုက ဟုဆိုၾကသည္။

အမည္ေခၚတြင္ပံု

ရန္ကုန္တုိင္းကုိ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ဒဂုံတုိင္းဟု သမုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒဂုံတုိင္းမွာ တည္ထားေသာ ဘုရားျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ဒဂုံတုိင္းကဘုရားဟု ေခၚေ၀ၚေျပာဆုိခဲ့ၾကသည္။ မြန္ဘာသာျဖင့္ က်ာ္လဂုင္ ဟုေရးသားျပီး က်ဳိက္လဂုံဟုအသံထြက္ဆုိခဲ့ၾကသည္။ တတိယျမန္မာနုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ႔ေသာ အေလာင္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္တြင္ မြန္တုိ႔ကုိ တုိက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ ဒဂုံကုိ ရန္ကုန္ဟု အမည္နာမ ေျပာင္းလည္ခဲ႔သည္။ က်ဳိက္လဂုံကုိ က်ဳိက္ဒဂုံ ဟု ေခၚဆုိၾကသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ က်ဳိက္လဂုံ(သုိ႔) က်ဳိက္ဒဂုံသည္ ျမန္မာျပည္၏ မူပုိင္သေကၤတ အျဖစ္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ မူပုိင္က်ဳိက္ဆုိေသာ စကားလုံးေနရာတြင္ ေရႊနုိင္ငံ(Golden land)ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ေရႊ ဆုိေသာ စကားလုံးျဖင့္ အစားထုိးခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔အတူ လဂုံ လုိလုိ ဒဂုံလုိလုိ
ျဖစ္ေနေသာစကားလုံးကုိလည္း တိဂုံ ျဖင့္ အတည္ျပဳေပးလုိက္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ က်ဳိက္လဂုံ သည္ ျမန္မာျပည္တြင္မွာ သာမက ကမာၻ ႔ တ၀ွမ္းမွာ ေရႊတိဂုံ ဟူေသာ အမည္နာမျဖင့္ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။

သမိုင္းေၾကာင္း

သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေဗာဓိပင္ရင္း သတ္ၱဌာန၌ (၇)ရက္စီ အလွည့္က်စံေတာ္မူၿပီး (၄၅)ရက္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ ခဲ့သည္။ ဤသို႔ ေနေတာ္မူ (၄)ရက္ျပည့္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္ တစ္ေန႔၌ ““ရာပဒတန္သတ္ၱဟ”” ျဖစ္သည့္ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ သီတင္းသုံး စံေတာ္မူစဥ္ကာလ။

ကုန္သည္ညီေနာင္

ထိုစဥ္ကာလ၌ မြန္တုိ႔ဌာေန၊ ဥကၠလာပမင္းႀကီး၏ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ အသိၪၥနၿမိဳ႕၌ သု၀ဏၰအမည္ရွိေသာ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရွိေလသည္။ ထိုသူေဌးႀကီးတြင္ တပုႆႏွင့္ ဘလႅိက ဟူေသာ သားႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ကုန္သည္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၎ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ ကုန္မ်ားကို သေဘၤာျဖင့္ တင္ေဆာင္ကာ မဇ်ၥိမေဒသသို႔ ကုန္ေရာင္းသြားၾကသည္။ မဇ်ၥိမေဒသပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာကို ဆိုက္ကပ္ေက်ာက္ခ်၍ ကုန္မ်ားကို လည္းအစီးေပါင္း (၅၀၀)ေပၚသို႔ တင္ေဆာင္ကာ မဇ်ၥိမေဒသ၌ လွည့္လည္ေရာင္းခ်ၾကသည္။ တဖုႆ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္အဖြဲ႕သည္ ေဗာဓိပင္အနီးသို႔ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ၾက၏။ ကုန္သည္တို႔ မဟာေဗာဓိပင္ အနီးသို႔ေရာက္ၿပီး တစ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ တစ္ည၌ ႐ုက္ၡစိုးနတ္သည္ ကုန္သည္ညီေနာင္အား ကိုယ္ထင္ျပခဲ့၏။ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္အား ျမင္လွ်င္ အံ့ၾသသြားၾက၏။ အသင္မည္သူနည္း ဟုေမး၏။
႐ုက္ၡစိုးနတ္က .`အေမာင္တို႔ နားေထာင္ေလာ့ ကၽြႏ္ုပ္က တျခားမဟုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဟိုးဘ၀က အေမာင္တို႔ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဟိုးေရွးဘ၀က ေကာင္းမႈေကာင္းက်ဳိးမ်ား ျပဳခဲ့သူ ျဖစ္သျဖင့္ ယခုဘ၀တြင္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အေမာင္တို႔ ယခု သင္တို႔ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ သင္တို႔ႏွင့္ကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခင္ ဘ၀ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ဖူးသူ ျဖစ္သျဖင့္ သင္တို႔အား အက်ဳိးျပဳရန္ ဤသို႔ ကိုယ္ထင္ျပရျခင္းျဖစ္သည္ အေမာင္တို႔´ဟုေျပာသည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္က `အသင္က မည္သို႔ အက်ဳိးျပဳဖို႔လာသနည္း´ဟု ႐ုကၡစိုးနတ္ကို ေမး၏။ ထိုအခါ ႐ုက္ၡစိုးနတ္က`နားေထာင္ေလာ့ အေမာင္တို႔ ကၽြႏ္ုပ္သင္တို႔အား အက်ဳိးျပဳသည္ဆိုသည္မွာ အျခားမဟုတ္ပါ။ ေျပာရလွ်င္ အေမာင္တို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ မဇၩိမေဒသတြင္ သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားဟာ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး လင္းလြန္းပင္ေျခရင္းမွာ သီတင္းသုံး စံေတာ္မူေနတာမို႔ အေမာင္တို႔ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ေလာ့ တိုက္တြန္းလမ္းညႊန္လိုတယ္ အေမာင္တို႔´ဟုဆိုလွ်င္ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ အလြန္တရာ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးသြားၾက၏။ ခ်က္ျခင္းပင္ “ဒါဆို ကၽြႏ္ုပ္အား လမ္းညႊန္ျပပါ ႐ုကၡစိုးနတ္” ဟုေျပာ၏။ “ေကာင္းၿပီ ၊ အေမာင္တို႔၊”ထို႔ေနာက္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္သည္ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔အား ဘုရားရွင္ သီတင္း သုံးရာ လင္းလြန္းပင္အား လမ္းညႊန္ျပခဲ့၏။ သည္အခါ ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ သဒၵါပီတိအျပည့္ႏွင့္ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ လင္းလြန္းပင္ရင္းသို႔ သြားၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္ တို႔ႏွင့္ ဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းျပဳ၏။

ပထမဆုံး သရဏဂုံတည္သူ

ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္တို႔ႏွင့္ ပူေဇာ္သက္ၠာကျပဳ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္မွ ဤသို႔ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့သည့္အတြက္ ဗုဒ္ၶံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမ္ၼံသရဏ ဂစၦာမိ ဟူသည့္ “ေဒြး၀ါဓိက” သရဏံဂုံ တည္ခဲ့ကုန္၏။ ထိုစဥ္က “ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ” တည္းဟူသည့္ “ရတနာႏွစ္ပါး”သည္သာ ေပၚထြန္းခဲ့ၿပီး၊ သံဃာရတနာသည္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းမရွိေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသူအမ်ားသည္ ရတနာႏွစ္ပါးအားသာ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ေနၾကကုန္၏။ ဗုဒၶ၀င္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္၌ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ထူးျခားစြာ ဘုရားရွင္အား ပထမဆုံး ဆြမ္းကပ္ရသူႏွင့္ ပထမဆုံး သရဏဂုံ တည္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့၏။

ဆံေတာ္ရွစ္ဆူ

ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ခြင့္၊ ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရခဲ့သည့္အတြက္ ပီတိျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ဆြမ္းကပ္လွဴပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္.“အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ အရွင္ျမတ္ဘုရားအား ထာ၀ရကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ႏိုင္ရန္ ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ပူေဇာ္ရာ တစ္ခုအား ေပးသနားေတာ္ မူပါဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထား ေလ၏။ “ေကာင္းၿပီးခ်စ္သားတို႔” မိန္႔ေတာ္မူၿပီး သကာလ ဦးေခါင္းေတာ္အား သုံးသပ္ၿပီး ဆံေတာ္ျမတ္ (၈)ဆူအား ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ အားေပးသနားေတာ္မူရာ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ ၀မ္းေျမာက္ပီတိ အျပည့္ႏွင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား သေဘၤာႏွင့္ပင့္ေဆာင္ကာ ဥကၠလာပတိုင္းျပည္ သို႔ ျပန္ခဲ့၏။ တဖုႆႏွင့္ ဘလိ္ႅက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ပင့္ေဆာင္ကာ ဥကၠလာပတိုင္းျပည္သို႔ ျပန္လာလွ်င္ ဥကၠလာပတိုင္း၏ ျပည့္ရွင္မင္းျမတ္ ဥက္ၠလာပမင္းႀကီး ႏွင့္တကြ ျပည္သူတို႔က ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုကာ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကည္ညိဳၾက၏။

ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီ

ထို႔အတူ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ေစတီေတာ္အျဖစ္ တည္ထား ကိုးကြယ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက၏။ ေစတီေတာ္အား “သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္” ၌ တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔က ဆံုးျဖတ္ၿပီး သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္သို႔ ပင့္ေဆာင္ခဲ့၏။ သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ သို႔ေရာက္လွ်င္ ဗုဒ္ၶဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ႀကီးက်ယ္ခန္းနားသည့္ စံေက်ာင္း၊ မ႑ာပ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္၍ပူေဇာ္ခဲ့သည္။ ယင္းစံေက်ာင္း မ႑ာပ္ေနရာ၌ အထိမ္းအမွတ္ေစတီတစ္ဆူ တည္ထားခဲ့ၾက၏။ ထုိေစတီသည္ “ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီ”ဟု အမည္တြင္၏။

ဌာပနာထားေသာ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ ၄-ပါး

ဥကၠလာပမင္းႀကီးတည္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူေသာ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီး၌ ဘုရား ၄-ဆူ၏ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ေလးဆူကို ဌာပနာထားသည္ဟု အဆိုရွိသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာတို႕၏ ဆံေတာ္ျမတ္၊ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္တို႔အား ရန္သူတို႔ အလြယ္တကူ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ရန္အတြက္ နတ္တို႔သည္ ဌာပနာ တုိက္ထည့္သြင္းတည္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ၿပီး သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ အလယ္တည့္တည့္၌ “ေဇာက္ ၄၀၄ေတာင္၊ အနံ ၄၄ ေတာင္ရွိသည့္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတစ္ခုတူးခဲ့၏။ ထိုဥမင္လိုဏ္ေခါင္းအတြင္း၌

1. ဆူးေလနက္ႀကီးထံမွ ရရွိေသာ ကကုႆန္ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေတာင္ေ၀ွးေတာ္
2. ေရာဟဏီမည္ေသာ ဗိုလ္တေထာင္နတ္ႀကီးထံမွ ရရွိသည့္ ေကာဂမန ျမတ္စြာဘုရားရွွင္၏ ေရစစ္ေတာ္
3. ဒကၡိဏ မည္ေသာ သကၤန္းကြ်န္း က်ိဳကၠဆံ နတ္ႀကီးထံမွ ရရွိသည့္ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေရသႏုပ္သကၤန္းေတာ္ျမတ္
4. တဖုႆႏွင့္ ဘလႅိက ညီေနာင္တို႔ထံမွ ရရွိေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူအား မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ တေပါင္း လျပည့္ေန႔၌ ေက်ာက္ဖ်ာအခင္းအကာမ်ား ျပဳလုပ္၍ ဌာပနာတုိက္ ထည့္သြင္းေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုဆံေတာ္ဓာတ္တို႔ကို 'အၿမိႆရ' မည္ေသာ ေမွာ္ဘီနတ္ႀကီးက ေစာင့္ရသည္ဟု ေမာ္ေဓာ ရာဇာ၀င္သမိုင္းႏွင့္ ေရႊတိဂံုသမိုင္း၊ အျခား ပညာရွိတို႔ကဆိုၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာက္ဖ်ာတိုက္၏ အထက္ ၌ ေက်ာက္ဖ်ာတင္၍ ဌာပနာတုိက္အား ပိတ္ခဲ့၏။

သာသနာအစေ႐ႊတိဂံုက

ဥကၠလာပမင္းႀကီးႏွင့္ ျပည္သူမ်ားပူးေပါင္း၍ ဌာပနာ တိုက္ ေက်ာက္ဖ်ာအထက္၌ ဉာဏ္ေတာ္(၄၄)ေတာင္ အျမင့္ရွိသည့္ ေစတီေတာ္ျမတ္တစ္ဆူအား တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ၿပီး ထုိေစတီအား “တိဂုမၺေစတီေတာ္”ဘြဲ႔ခ်ီေမာ္ကြန္း ထိုးခဲ့၏။ ထုိ “တိဂုမၺေစတီေတာ္”သည္ ေဂါတမဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္မွာ ကမၻာေျမျပင္တြင္ ပထမဦးဆုံးေစတီျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌“သာသနာအစ ေ႐ႊတိဂံုက”ဟု ကဗၺည္းထုိး ေမာ္ကြန္းတင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သတည္း။

ဆူးေလေစတီေတာ္ သမိုင္း

ဆူးေလေစတီေတာ္တည္ေနရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီးဉာဏ္ေတာ္ ၁၅၁-ေပ ေက်ာ္ၾကားမႈ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွ ကပ္ေက်ာ္ဘုရားဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ရွိ ဆူးေလဘုရားလမ္းႏွင့္ မဟာဗႏၶဳလမ္းဆံု (ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီး)တြင္ တည္ရွိသည္။

သမိုင္းေၾကာင္း

သီဟဒီပမင္းႀကီးသည္ ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္တို႔၏ သာသနာျပဳ ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အမတ္သူရဲေကာင္းမ်ားအား လမ္းညႊန္ခ်က္ေပး၍ သာသနာခရီးကို စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ အမတ္သူရဲေကာင္းတို႔သည္လည္း ဘုရင္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဓာတ္ေတာ္၊ ဆံေတာ္မ်ားအား ပင့္ေဆာင္၍ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီးတည္ရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ပတ္လည္တြင္ ေစတီေတာ္မ်ား တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္မႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္း အေထာက္အထားမ်ားအရ ဆူးေလေစတီ ေတာ္အား အသုတ္အမတ္ ႀကီး တည္ထားသည္ဟုသိရ၏။ သူရဲေကာင္း အသုတ္အမတ္ႀကီး တည္ထားသျဖင့္ သမိုင္းအခ်ဳိ႕တြင္ “က်ဳိက္အသုတ္” ဘုရားဟုေတြ႕ရ၏။ က်ဳိက္ - ဘုရား၊ အသုတ္ - အမတ္ႀကီးဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ အသုတ္အမတ္ႀကီး ဘုရား ဟုဖြင့္ဆုိရမည္ျဖစ္၏။ သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕ပညာရွင္တို႔က အသုတ္ဟူသည္မွာ ဆံေတာ္ဟု ဖြင့္ဆိုၾကသျဖင့္ “ဆံေတာ္ဘုရား” ဟု ေခၚဆုိႏုိင္၏။

သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕သမုိင္းပညာရွင္တို႔က ဥကၠလာပမင္းႀကီး ေ႐ႊတိဂံုဆံေတာ္႐ွင္တည္ထားရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ အားရွာေဖြစဥ္ စုေ၀းတိုင္ပင္ရာဌာနျဖစ္သျဖင့္ “စုေ၀းေစတီ”ဘြဲ႕မည္ တြင္သည္ဟုလည္း ဆုိၾက၏။ ဤကဲ့သို႔ပင္ အခ်ဳိ႕က ဘဒၵကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူမည့္ ဘုရားရွင္တို႔အား မီလိုက္သည့္ ေလးဆူနတ္ႀကီးတို႔၏ စုေ၀းေနရာ၌တည္ထားေသာေၾကာင့္ “ေလးဆူေစတီ” ဟုေခၚတြင္ ၾကသလို ကာလေ႐ြ႕လ်ားခဲ့ၿပီး ပဋိေလာမျပန္၍ “ဆူးေလေစတီ” ဟုေခၚတြင္သည္ဆိုၾက၏။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဆူးေလေစတီသည္ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီး၏ ေတာင္ဘက္အေရွ႕သို႔ စဥ္းငယ္ယြန္း သည့္တာ (၉၀၀) ခန္႔အကြာ ေတာင္ကုန္းအျမင့္ တြင္တည္သည္ကမူအမွန္ပင္။

ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ပရိ၀ႈဏ္ အက်ယ္အ၀န္းမွာ (၂.၁၈၁)ဧကရွိၿပီး အေရွ႕ႏွင့္ အေနာက္အလ်ားေပ (၃၂၂)ေပ ေတာင္ေျမာက္ အလ်ားေပ (၂၉၁)ေပ၊ ရင္ျပင္မွငွက္ျမတ္နား စိန္ဖူးေတာ္အထိ ဉာဏ္ေတာ္ေပ (၁၅၁)ေပအျမင့္ရွိသည္။ ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ပန္းတင္ခံုဖိနပ္ေတာ္မွစ၍ ငွက္ေပ်ာဖူး အထိ ရွစ္ေျမႇာင္ကိုယ္ထည္ရွိသည္။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ ပူေဇာ္ခံရာအျဖစ္ရည္မွန္းဟန္တူသည္ဟု ဖြင့္ဆုိၾက၏။ ပန္းတင္ခံု၊ ဖိနပ္ခံု၊ ရွစ္ေထာင့္မွာ မဂ္ၢင္ တရား ရွစ္ပါးအားရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ၾကာ၀န္းသံုးရစ္ပါရွိရာ ရတနာသံုးပါးကို ၫႊန္းသည္ဟု ဖြင့္ဆိုႏုိင္၏။ ေခါင္းေလာင္း သပိတ္ေမွာက္မွာ အရိယာတို႔၏ က်င့္စဥ္ျဖဴစင္သည့္ ဘ၀ကိုရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ေဖာင္းရစ္ကိုးရစ္ ပါရွိေနျခင္းသည္ ေလာကုတၱရာကိုးပါးအား ရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ၾကာေမွာက္ၾကာလွန္၊ ငွက္ေပ်ာဖူးေတာ္၊ ငွက္ျမတ္နားေတာ္ တို႔မွ ဗုဒၶဓမၼစက္ေတာ္သန္႔စင္မြန္ျမတ္ျခင္းဟု ေလာကုတၱရာ တရားအလံုးစံုအား ေလာကီအျမင္ႏွင့္ စပ္ဟပ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရွးေခတ္ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား တင္စားခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္၏။

သိဖြယ္မွတ္ဖြယ္မ်ား

ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ရာမညတိုင္းအား သိမ္းပိုက္စဥ္ ဒဂံုၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေရာက္နားေတာ္ မူသည့္အခါ ဒဂံုၿမိဳ႕သည္ ယာေတာေျမအျဖစ္ေရာက္ေနၿပီဆိုရမည္။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသည္ ၁၇၅၅-ခုႏွစ္၌ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္အား ဖူးျမင္ၿပီး ရန္အေပါင္း ကုန္ေသာ နိမိတ္အျဖစ္ ဒဂံုၿမိဳ႕အား ““ရန္ကုန္ၿမိဳ႕””ဟု ဘြဲ႕မည္တပ္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ တည္ခဲ့၏။ အေလာင္းမင္းတရားတည္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ အက်ယ္ အ၀န္းအားျဖင့္ (၁၁၁၉)တာခန္႔ က်ယ္၀န္း၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား သစ္တပ္ၿမိဳ႕အျဖစ္ က်ဳံး၊ ေျမာင္၊ တံခါး၊ ျပအိုး စေသာ ၿမိဳ႕အဂၤါႏွင့္ တည္ခဲ့သည္။ နယ္နိမိတ္အက်ယ္အ၀န္းမွာ ေျမာက္ ဘက္တြင္ ဆူးေလဘုရား ေတာင္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္၊ အေရွ႕ဘက္၌ ကုန္သည္လမ္း၀န္းက်င္၊ (ဂ်ဴဒါအီစကယ္လမ္း) အေနာက္ဘက္တြင္ လမ္း(၃၀)သို႔မဟုတ္ စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ၀န္းက်င္ျဖစ္၏။

ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ သစ္တပ္ၿမိဳ႕႐ုိး အျပင္တြင္ ရွိၿပီးေရပတ္လည္၀ိုင္းရံလွ်က္ ရွိသည္။ ကုန္းျမင့္ေပၚမွ ေစတီတစ္ဆူအျဖစ္ရွိေန၏။ အေလာင္းဘုရားၿမိဳ႕တည္စက လူဦးေရ တစ္ေသာင္းခန္႔သာရွိေသာ္လည္း ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ျဖစ္ ခဲ့သည္အေလွ်ာက္ လူဦးေရတိုးတက္လာသည့္ အေလွ်ာက္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႀကီးထြားလာၿပီး အခ်က္အျခာေဒသျဖစ္လာခဲ့၏။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၂၀၃)ခုႏွစ္၊ ေ႐ႊဘုိမင္း(ခ) ဟံသာ၀တီမင္း(ခ) ကုန္းေဘာင္မင္း၊ အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္မွ ဒဂုံ(ရန္ကုန္)သို႔ ၾကည္းေၾကာင္းေရေၾကာင္းႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာ အျပည့္ႏွင့္ ႂကြခ်ီခဲ့၏။ ထုိစဥ္က ေ႐ႊဘို(ေခၚ) သာယာ၀တီမင္းႏွင့္ အေလာင္းဘုရားတည္ထားခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား တိုးခ်ဲ႕လွ်က္ ေအာင္ေျမရန္ႏွင္းၿမိဳ႕သစ္ အျဖစ္ ကမၺည္းတင္ခဲ့သည္။ ထုိအခါ ဆူးေလေစတီသည္ ၿမိဳ႕သစ္နယ္နိမိတ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့၏ ဆူးေလေစတီ၏ ၀န္းက်င္တြင္ ႐ံြ႕ဗြက္၊ ေရအိုင္ ႏွင့္ေတာခ်ဳံမ်ား ထူထပ္စြာေပါက္ေရာက္ေန၏။ ဒီေရအတက္အက် ျဖစ္ေပၚ၍ ေစတီေတာ္၀န္းက်င္ကို ဒီေရလႊမ္းမိုးမႈ ရွိခဲ့သည္။ ေစတီအနီး၀န္းက်င္ရွိ ဗြက္ေတာမ်ား အလယ္၌ပင္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတည္ရွိခဲ့သည္ဟုဆုိ၏။ သစ္ပင္မ်ား အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းရွိသျဖင့္ ေရျပင္က်ယ္ႏွင့္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေအးခ်မ္းေနသည္ဟုဆုိ၏။

ဆူးေလေစတီ၏ အေနာက္ဘက္ေစာင္းတန္းသည္ ယခုတည္ရွိသည့္ ဆက္သြယ္ေရး႐ုံးအထိရွိသည္ဟု ဆို၏။ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၁၂၁၄)ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲၿပီးခ်ိန္အထိ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ၏ ေတာင္ဘက္ကၽြန္းေနရာမ်ားသည္ ေရလယ္ကၽြန္း ျဖစ္ေနသည္။ ဆူးေလဘုရားသို႔ကူးရန္ ေက်ာက္တံတား တစ္ခုတည္ေဆာက္ထားသည္ဟု အဆိုရွိ၏။ ေရလယ္ေက်ာင္းမ်ား ယခင္က ဆူးေလလမ္းကိုေလွ်ာတန္းလမ္းဟု ေခၚခဲ့ၿပီးေနာင္တြင္ ဆူးေလဘုရားလမ္းဟု တြင္ခဲ့၏။ ေက်ာက္တံတားလမ္း ဟု ေခၚလည္းရွိ၏။ ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္၏ အေနာက္ေတာင္ဘက္ မနီးမေ၀းတြင္ က်ဳိက္မဲ သံကေရာ(ေခၚ) က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီႏွင့္ ရဟႏၲာသိမ္ေတာ္ႀကီးလည္းရွိသျဖင့္ ဘုရားဖူးမ်ား စည္ကား ေနသည္ဟုဆို၏။

အဂၤလိပ္ျမန္မာဒုတိယစစ္ပြဲအၿပီး၌ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား အစိုးရ႐ုံးစိုက္ရာဟု သတ္မွတ္ခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီး ဆာအာသာဖယ္ရာကာၿမိဳ႕သစ္တည္ရန္ အမိန္႔ႏွင့္ အတူေတာင္ကုန္းၿဖိဳျခင္း၊ အနိမ့္ပိုင္းေျမဖို႔ျခင္း၊ လမ္းေဖာက္ျခင္းမ်ားျပဳခဲ့သလို ေစတီပုထိုးမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ကြက္ႏွင့္ မလြတ္ဟု အေၾကာင္း ျပကာ ဆူးေလ၀န္းက်င္ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း(၅၀)အား သရက္ဥယ်ာဥ္တည္ရွိရာသို႔ ဖယ္ရွားေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့၏။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တဆင့္လွမ္းတက္ခါ ဆူးေလေစတီႀကီးအား ၿဖိဳဖ်က္ရန္ ႀကိဳးပန္းၾက၏။ အာဏာပိုင္တို႔အား ဆူးေလေစတီသည္ လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္ရွိသည့္ ေစတီျဖစ္သျဖင့္ ၿဖိဳဖ်က္သင့္သည္ဟု တင္ျပၾက၏။

သို႔ေသာ္ အဂၤလန္တြင္ရွိသည့္ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မႀကီးက `ဆူးေလေစတီသည္ ထူပါေစတီျဖစ္သျဖင့္ မတူးၿဖိဳ၊ မဖ်က္ဆီးရ ဆူးေလေစတီအားေကြ႕ပတ္သြားရမည္´ဟု အမိန္႔ျပန္ၾကားခဲ့၏။ ယင္းသို႔ ျပန္ၾကားေသာ္လည္း အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို အသံုးျပဳ၍ ဆူးေလေစတီေတာ္ ၀တ္ၱကေျမျဖစ္သည့္ ကုန္းေတာ္ေအာက္ေျခမ်ားအား တူးၿဖိဳဖဲ့ခ်ၾက၏။ ေျမညႇိၿပီး ၀တၱကေျမကို ၿမိဳ႕သစ္အတြင္းထည့္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆူးေလေစတီသည္ မွန္ကူကြက္သ႑ာန္ ကုန္းေတာ္ငယ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ေျခေတာ္ရင္း ပတ္လည္တြင္ရွိသည့္ ဂႏၶကုဋိတိုက္ တန္ေဆာင္းႏွင့္ ေစာင္းတန္းစသည့္ သာသနိက အေဆာက္အအံုမ်ား ပ်က္စီးခဲ့ရ၏။ နယ္ခ်ဲ႕အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေစ်းၿပိဳင္စနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်မႈ ေၾကာင့္ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ(ယခင္ဖိုက္စကြဲယားပန္းၿခံ) ဗလီႀကီး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ စသည့္အေဆာက္အဦးမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရ ျခင္းျဖစ္သည္။

ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီး သမိုင္း

ဤဘဒၵကမၻာတြင္ ပြင့္ခဲ့သည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေလးဆူအားမွီလိုက္သည့္ သက္ေတာ္ရွည္ ““ေလးဆူနတ္ႀကီး”” ဟု သမုိင္းစဥ္မ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္အား တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ေနရာျဖစ္သည့္ သိဂၤုတၱရကုန္းေျမအား ညႊန္ျပေပးခဲ့သည့္ ဘိုးဘိုးႀကီးမ်ားအနက္ တစ္ပါးျဖစ္၏။ ယခင္က ေလးဆူနတ္ႀကီး ဟုလူသိမ်ားခဲ့ၿပီး ထိုေနရာတစ္၀ိုက္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၏ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈကို ခံခဲ့ရသည္။ ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲသည့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ယုံၾကည္မႈႏွင့္အတူ အားကိုးအားထား ျပဳခဲ့သည္လည္း ရွိသည္။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ လုပ္ကိုင္ရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ အခက္အခဲ ႀကံဳခဲ့သည့္အခါတြင္ျဖစ္ေစ၊ ေလးဆူနတ္ႀကီးအား ပသပူေဇာ္ အဓိ႒ာန္ ျပဳျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္ႏွင့္အညီ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ ရခဲ့သည့္ သာဓကမ်ားရွိခဲ့သည္ ဟု ဆို၏။

ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားသည္ ဤေလးဆူနတ္ႀကီးအား ထိုေနရာတြင္ နတ္နန္းျပဳလုပ္၍ ပူေဇာ္ခဲ့သည့္ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့သည္။ ေရွးသူေဟာင္းတို႔ စကားလည္းရွိ၏။ အခ်ဳိ႕၏စကားအရ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ အား ပိုင္သူဟု ဆို၏။ အဓိ႒ာန္ႏွင့္ လုပ္ငန္းလုပ္၍ ေအာင္ျမင္လွ်င္ တတ္ႏိုင္လွ်င္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀တ္လဲေတာ္ ပုဆိုး၊ အက်ႌပု၀ါမွ အစ ေငြအသျပာတတ္ႏိုင္သ၍ ပူေဇာ္ၾကသည္။ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ နတ္သက္ရွည္သူျဖစ္ၿပီး ေကာင္းမႈ ေကာင္းက်ဳိးျပဳသူဟုလည္း ဆို၏။ လူအမ်ားသည္ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ လူအမ်ား၏ အပူေဇာ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေလးဆူနတ္ႀကီး ေနထိုင္သည့္နယ္တြင္ ေစတီဘုရား တည္ထား ကိုးကြယ္သည့္အခါ ထိုေစတီဘုရား၌ ေလးဆူနတ္ႀကီးအား သီးျခား နန္းျပဳလုပ္၍ ပူေဇာ္ၾက၏။

“ေလးဆူနတ္ႀကီး” အား ဆူးေလေစတီေတာ္ အတြင္း၌ သီးျခားနန္းတည္ ကိုးကြယ္၍ ကာလရွည္ၾကာ ကိုးကြယ္မႈၾကာလာသည့္အခါ လူအမ်ား၏စိတ္ထဲ၌ ေလးဆူနတ္ႀကီးအား ဆူးေလ ေစတီေတာ္အား အစြဲျပဳ၍ ““ဆူးေလဘိုးဘိုး ႀကီး”” ဟု ေခၚတြင္လာခဲ့ၾကသည္။ စင္စစ္ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ ေလးဆူနတ္ဟုေခၚခဲ့ေသာ္လည္း သာမန္နတ္မ်ဳိး နတ္ႏြယ္ မဟုတ္၊ ဘဒၵကမၻာတြင္ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္မ်ားအား မွီလိုက္ေသာ နတ္ျဖစ္သည္။

ေရွးသူေဟာင္း အခ်ဳိ႕က သူေတာ္စင္နတ္ဟုေခၚ၏။ မေကာင္းသူပယ္၊ ေကာင္းသူကယ္၏။ သာသနာအတြက္ ဘ၀နာတရားကိုးစားသူဟုဆို၏။ ေကာင္းမႈေကာင္းက်ဳိးျပဳသူမ်ား၊ ဘာသာ သာသနာအက်ဳိးျပဳသူမ်ားအား ေဆာင္မမည္ဟု ဆို၏။ ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီး ၏ နန္းထိမ္းတစ္ဦးက ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီးအား ““သက္ေတာ္ရွည္ သူေတာ္စင္ နတ္မင္းႀကီးတစ္ပါးပဲ၊ ဆူးေလ ဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ကုိ ပိုင္စိုးထိမ္းသမ္းထားသူ လည္းျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕လည္တစ္၀ိုက္မွာ လုပ္ငန္းလုပ္သူေတြ၊ အားကိုးအားထားျပဳ တုိင္တည္အလုပ္လုပ္ရင္း အမ်ားႀကီး ေအာင္ျမင္ ထေျမာက္ႏိုင္တယ္”” ဟုဆို၏။ ထို႔အတူ နန္းထိမ္းေဟာင္း ႀကီးက ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ဘာသာသာသနာအတြက္ ေစာင့္ထိန္းသူျဖစ္လို႔ ဘာသာသာသနာ အက်ဳိးျပဳသူေတြကို ပိုၿပီး ေစာင္မၾကည့္႐ႈတယ္။ ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီးကို တိုင္တည္အလုပ္ လုပ္သူဟာ ကံငါးပါးလုံၿခံဳရမယ္ ဟုဆို၏။

မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီး(မႏၲေလး) သမိုင္း

မဟာမုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ အထင္ကရ ေနရာ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားက ရင္ေငြ႕ေတာ္ (၇)ႀကိမ္ ေပးခဲ့သျဖင့္ သက္ေတာ္ ရွိ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရား(ဗဒံုမင္း)လက္ထက္ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္တြင္ အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဦးေပၚကရခိုင္ မွပင့္ေဆာင္ခဲ့သည္။

သမိုင္း

မူလ ရခိုင္မင္းဆက္၏ အဦးပိုင္း စႏၵာသူရိယမင္းလက္ထက္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ရခိုင္သို႔ ၾကြခ်ီလာကာ တရားေရေအးတိုက္ေၾကြးေလသည္။ မဇၨ်ိမသို႔ မျပန္မွီ မင္းႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ကိုယ္စားေတာ္ကိုးကြယ္ရန္အတြက္ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူသြန္းလုပ္ရန္ သေဘာတူေလသည္။ သို႔ျဖင့္ မဟာမုနိအပါအ၀င္ ရုပ္ပြားေတာ္ေလးဆူကို သြန္းလုပ္ေသာ္လည္း က်န္သံုးဆူမွာ ျပည့္စံုျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ (ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ လည္းအပါအ၀င္ျဖစ္) မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ဗုဒၶဘုရားကိုယ္တိုင္ လက္ဖ၀ါးေတာ္ျဖင့္ ရင္ေငြ႕ေတာ္(၇)ႀကိမ္ေပးခဲ့သည့္အတြက္ သက္ေတာ္ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကေလသည္။

အျငင္းပြားဖြယ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ မဇၨ်ိမေဒသမွ လြဲလွ်င္ က်န္ေနရာမ်ားသို႔ ၾကြခ်ီျခင္းမရွိဟူေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈ ႏွင့္ ရုပ္ပြားေတာ္၊ဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကိုးကြယ္ျခင္းမွာ အာေသာကမင္းႀကီး လက္ထက္လြန္သည္အထိ အိႏိၵယတြင္ပင္ ထြန္းကားျခင္းမရွိေသးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မဟာမုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ သမိုင္းႏွင့္ သက္တမ္းမွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။

Posted by

မဟာမုနိ(ေျမာက္ဦး) သမိုင္း

ေဂါတမဗုဒၶ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶ၏ကုိယ္ပြားသာလွ်င္ ျဖစ္တန္ရာ၏ဟု ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ား အယုံအႀကည္ရွိေသာ မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ရခုိင္လူမ်ဳိးတုိ႔သမုိင္း မွတ္တမ္းအားလုံး၏ ကုိးကားခ်က္ျဖစ္သည္။ ထုိသမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာရွိခဲ႔ျပီးေနာက္ မ်က္ေမွာက္ထုံးတမ္းစဥ္မ်ားကုိ ထည့္သြင္းထားရွိသည္။ သီရိလကၤာ၏ ပါဠိစာေပမွ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဆင္းသက္ႀကီးထြားလာမွဳရွိျပီး ပုဂံ၏ လႊမ္းမုိးမွဳေအာက္မွာ ကုိးကြယ္မွဳ ဘာသာအယူ၀ါဒအဆင့္ဆင့္ထိ က်ယ္ျပန္႔လာပါသည္။

စႏၵသူရိယ ဘုရင္မင္းျမတ္ ရခုိင္ျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔သည္အခ်ိန္အခါက ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္ကုိ သြန္းလုပ္သည္ဟု ရုိးရာဓေလ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာယုံႀကည္မွဳ ထားရွိႀကသည္။ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ဗုဒၶ၏ ေဟာႀကားျပသမွဳတုိ႔၏ သတင္းကုိ ႀကားသိရျပီး ဗုဒၶကုိရုိေသကုိးကြယ္ရန္ ဆႏၵျပင္းျပလာသည္ဟု အဆုိရွိေလသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သာ၀တၳိျပည္တြင္ သီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူေသာ ေဂါတမဗုဒၶသည္ ထုိအေႀကာင္းအရာကုိ သိရွိလာေသာေႀကာင့္ ဗုဒၶက သူ၏သာ၀က အာနႏၵာအား ေျပာျပေလသည္မွာ “ေႀကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေရနဂါးမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ထားေသာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ ျမစ္ပင္လယ္သမုဒၵရာကုိ ျဖတ္ေက်ာ္လာရမည္ျဖစ္၍ ဤကဲ႔သုိ႔ေသာ ခက္ခဲႀကမ္းတမ္းေသာခရီးသည္ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္ အလြန္အႏၱရာယ္ရွိလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေႀကာင့္ တပည့္ရဟႏၱာ (၅၀၀) ႏွင့္အတူ ေဂါတမဗုဒၶသည္ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ႀကြေရာက္လာျပီး ေက်ာက္ေတာ္ျမဳိ႕၏ တဖက္ကမ္းရွိ ေမာရပဗၺတေတာင္၌ ဆင္းသက္ရပ္နားေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။ ဤတြင္ ဗုဒၶ၏ ေရွးေရွးဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက က်င္လည္ေတာ္မူခဲ႔ေသာေနရာတုိ႔တြင္ ဗုဒၶ၏ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဌာပနာထည့္၍ ဘုရားပုထုိးမ်ားစြာတုိ႔ကုိ တုိင္းျပည္အႏွံ႔ တည္ထားကုိးကြယ္လာႀကလိမ့္မည္ဟု ႀကဳိတင္ေဟာကိန္းထုတ္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးေလသည္။ဤကဲ႔သုိ႔ဗုဒၶ၏ ဗ်ာဒိတ္ေပးခ်ိန္တြင္ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးသည္ တုန္လွဳပ္ျပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာတုိ႔သည္ ေရေႏြးအုိးဆူသကဲ့သုိ႔ ဆူပြက္ေလသည္။ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ဤနိမိတ္ေဆာင္ေသာ လကၡဏာမ်ား၏ ဆုိလုိရင္းကုိ သူ၏ေဗဒင္ဆရာ၊ ဟူးရားတတ္တုိ႔အား ေမးျမန္းစုံစမ္းလွ်က္ တုန္လွဳပ္ထိတ္လန္႔ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေဂါတမဗုဒၶ ရခုိင္ျပည္ကုိ ေရာက္ရွိလာသည့္အေႀကာင္းကုိ ဘုရင္မင္းျမတ္သိရွိေတာ္မူေသာအခါ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေျခြအရံတုိ႔ႏွင့္အတူ သူ၏မိဖုရားေခါင္ႀကီး စႏၵရမာလာ၊ သူ၏မွဳးမတ္ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ႏွင့္အတူ ပဗၺတေတာင္ေပၚသို႔ သြားေရာက္ႀကေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ေဂါတမဗုဒၶအား အရုိအေသေပးျပီးေနာက္ ဗုဒၶက သူ႔အား ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္၀ုိင္းတရားေတာ္ကုိ ေဟာႀကားသင္ျပခဲ့ေလသည္။ ယင္းျပီးေနာက္ ျမဳိ႕ေတာ္တြင္(၇) ရက္ႀကာ သီတင္းသုံးေနထုိင္မူမည္ကုိ ဗုဒၶကသေဘာတူလက္ခံေလသည္။ ျမဳိ႕ေတာ္မွ ဗုဒၶမထြက္ခြာမွီ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀)တုိင္တုိင္ ႀကည္ရုိေလးစားမွဳခံရမည္ျဖစ္ေသာ ဆံေတာ္ဓါတ္ႏွင့္ ဗုဒၶ၏ရုပ္ထုကုိယ္ပြားေတာ္တစ္ဆူထားခဲ႔မည္ဟု ဗုဒၶသေဘာတူလက္ခံေလသည္။

နန္းေတာ္ရာ၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ သီရိဂုတၱေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ အေလးအျမတ္ထားရွိေသာ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္ကုိ ေကာင္းကင္ဘုံ ဗိသုကာပညာရွင္ နတ္မ်ား၏ဘုရင္ သိႀကားမင္းႏွင့္အတူ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္အပါအ၀င္ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔က တည္ထားကုိးကြယ္ႀကေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္အတြင္းပုိင္သုိ႔ ေဂါတမဗုဒၶ၏ ရင္ေငြ႔ေတာ္ဓါတ္ထည့္လုိက္ေသာအခါ ေဂါတမဗုဒၶႏွစ္ဆူရွိလာသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ အံ့ႀသႀကည္ညဳိစရာေကာင္းလွေသာ လကၡဏာရပ္မ်ား ေပၚထြက္လာေလသည္။ မဟာပထ၀ီေျမႀကီး တုန္လွဳပ္လာျပီး ရုပ္ထုေတာ္သည္ တျဖည္းျဖည္း အသက္ရွိသကဲ႔သုိ႔ သူ၏ ေနာင္ေတာ္ ေဂါတမဗုဒၶအား ႀကဳိဆုိသည့္အေနအထားႏွင့္ မတ္တပ္ထရပ္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေဂါတမဗုဒၶသည္ သူ၏သာ၀က ဗုဒၶရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ သံတြဲဘက္သုိ႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ႀကြသြားေလသည္။ ယင္းအခ်ိန္အတြင္း ဘုရင္ စႏၵသူရိယမင္းျမတ္သည္ သူ၏ မူးမတ္ေသနာပတိတုိ႔ႏွင့္အတူ အေႀကာင္းကိစၥတုိ႔ကုိ တုိင္ပင္ျပီးေနာက္ ဗုဒၶ၏စစ္မွန္ေသာ ရုပ္ထုေတာ္အား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျပီး ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား က်င္းပေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္၏ ထူးျခားခ်က္မ်ားမွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ ထြက္ရွိေလသည္။ ရုိေသကုိင္းရွုိင္းသူမ်ားမွာ အနီးကပ္ဖူးေမွ်ာ္လာေသာအခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ထြက္ရွိျပီး အယုံအႀကည္မရွိသူမ်ား ဖူးေမွ်ာ္ေသာအခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ေမွးမွိန္သြားေလ့ရွိသည္ဟု အဆုိရွိေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္တည္ရွိေသာ ေနရာ၏ပတ္၀န္းက်င္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတုိ႔တြင္ အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္ ေက်ာက္ရုပ္ထုမ်ားထားရွိျပီး မေကာင္းေသာ အႀကံအစည္ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ႏွင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အနီးသုိ႔ လာေရာက္သူတုိ႔အား အေ၀းသုိ႔ ေရွာင္ရွားသြားေစသည္။

ေ၀သာလီေခတ္မွ ပထမဘုရင္တုိင္ေအာင္ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္အတြက္ ေက်ာက္ပလႅင္တစ္ခုတည္ေဆာက္ျပီး သိမ္ေတာ္ကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္သည္ဟု အဆုိမွတပါး အျခားမည္သည့္အေႀကာင္းအရာကုိမွ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိခဲ႔ေပ။ ေ၀သာလီမွ ပထမဆုံးဘုရင္၏ အရုိက္အရာကုိ ဆက္ခံသူသည္ မဟာမုနိသိမ္ေတာ္အား ျပန္လည္မြမ္းမံျပင္ဆင္မွဳ ျပဳလုပ္ေလသည္။ သီရိလကၤာႏွင့္ ပုဂံမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ရုပ္ထုေတာ္အားကုိးကြယ္ဆည္းကမ္ရန္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ႀကသည္။ ပ်ဴ-ဗမာႏွင့္ မြန္ဘုရင္မ်ားက မဟာမုနိ သိမ္ေတာ္ႀကီးအတြင္း အေလးအျမတ္ထားေသာ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္အား ပုိင္ဆုိင္လုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ရခုိင္ျပည္ကုိက်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာခဲ႔ႀကသည္ဟု အဆုိရွိေလသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မည္သည့္ဘုရင္တစ္ပါးမွ ေအာင္ျမင္မွဳ မရွိခဲ႔ေပ။ တခ်ဳိ႕သည္ သိမ္ေတာ္ႀကီးအား ျပန္လည္ျပဳျပင္ မြမ္းမံရန္ ကတိက၀တ္ျပဳႀကေလသည္။ (၁၂) ရာစုအခ်ိန္တြင္ သိမ္ေတာ္ႏွင့္ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္ ေပ်ာက္ဆုံးေလသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေလးျမဳိ႕ေခတ္မွ ဘုရင္တပါး၏ အရုိက္အရာဆက္ခံသူမ်ားသည္ ယုံႀကည္မွုကုိ ဆက္လက္ေထာက္ခံျခင္းျဖင့္ ရုပ္ထုေတာ္ႏွင့္ သိမ္ေတာ္ႀကီးတုိ႔ကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြေတြ႔ရွိျပီး သိမ္ေတာ္အား ျပန္လည္ေတာက္ေဆာက္ခဲ႔ႀကေလသည္။

ေျမာက္ဦးမင္းဆက္ကုိ တည္ေထာင္သူ ဘုရင္မင္းေစာမြန္သည္ သူ၏ျမဳိ႕ေတာ္မွ မဟာမုနိသုိ႔ လမ္းတခုေဖာက္လုပ္တည္ေဆာက္ျပီး မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္တုိ႔၏ ရုိးရာထုံးတမ္းစဥ္လာ ဘုရားဖူးခရီးတစ္ခုစတင္ခဲ့ေလသည္။ (၁၆) ရာစုတြင္ ဘုရင္းမင္းဗာသည္ ေျမာက္ဦးျမဳိ႕မွ သွ်စ္ေသာင္းဘုရားအပါအ၀င္ တုိင္းျပည္အႏွံံံ႔တြင္ တည္ရွိေနေသာ ဘုရားေက်ာင္းအေဆာက္အဦး အမ်ားအျပားတုိ႔အတြင္း မူရင္းႏွင့္ ဆင္တူျဖစ္ေသာ မေရမတြက္ႏုိင္သည့္ မဟာမုနိရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ထုလုပ္ထားရွိရန္ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္ခဲ့ေလသည္။

၁၇၈၄-ခု တြင္ ျမန္မာဘုရင္ ဘုိးေတာင္ဘုရားသည္ ရခုိင္ျပည္ကုိ သိမ္းပုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္အား မႏၱေလးသုိ႔ သယ္ယူသြားခဲ႔သည္။ ထုိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ျမန္မာျပည္တြင္ ယေန႔ထိတုိင္ အေလးျမတ္ဆုံးထားေသာ ရုပ္ထုေတာ္အျဖစ္ ဆက္လက္မွတ္ယူထားႀကဆဲျဖစ္သည္။ ဆုံးရွုံးသြားေသာ အေမြအႏွစ္ေႀကာင့္ ရခုိင္ျပည္သူတုိ႔အား နက္နက္နဲနဲ စိတ္ထိခုိက္ေစခဲ႔သည္။ ဆက္လက္ျပီး မႀကာမီ ျဗိတိသွ်တုိ႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွုကုိ ရခုိ္င္ျပည္သူတုိ႔ ဆက္လက္ခံရေလသည္။ (၁၈၆၇) ခုႏွစ္တြင္ မဟာမုနိသိမ္ေတာ္ရာ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွ ေတြ႔ရွိေသာ ေက်ာက္ရုပ္ထုေတာ္တစ္ဆူအတြက္ ဘုရားသိမ္ေတာ္ကုိတည္ေဆာက္ခဲ႔ႀကသည္။

လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္(၈၀)အတြင္းက နဂုိမူရင္းအတုိင္း သိမ္ေတာ္ႀကီးကုိ ျပန္လည္ျပင္ဆင္မြမ္းမံမွဳတုိ႔ကုိ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ ယင္းအခ်ိန္တြင္ ေအာက္ရင္ျပင္မ်ားကုိ ျပန္လည္ထိမ္းသိမ္းေပးျပီး မႏၱေလး၌ရွိေသာ မူရင္းမဟာမုနိ ထုိင္ေတာ္မူပုံစံ ေႀကးရုပ္ထုေတာ္္အသစ္တစ္ဆူကုိ သြန္းလုပ္ခဲ႔ႀကသည္။ ယေန႔အခါမွာ မဟာမုနိဘုရားသိမ္ေတာ္ေနရာသည္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ဘုရားဖူးတုိ႔၏ အေရးႀကီးေသာ ဗဟုိအခ်က္အခ်ာ တစ္ခုအျဖစ္ ျပန္လည္စည္ကားလာပါသည္။

မဟာမုနိသိမ္ေတာ္သည္ နန္းေတာ္ရာကုန္း၏ အေရွ႔ေျမာက္ေထာင့္၌ရွိေသာ ေတာင္ပူစာတစ္ခုကုိ လႊမ္းျခဳံျပဳလုပ္ထားေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္း ရာစုမ်ားစြာကပင္ မဟာမုနိဘုရားသိမ္ေတာ္တြင္ ဘုရားဖူးခရီးသည္မ်ား စည္ကားသုိက္ျမဳိက္ေနေသာ ဗဟုိအခ်က္အခ်ာလည္းျဖစ္ျပီး က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္သူမ်ား လက္ေအာက္ ရခုိင္ျပည္က်ေရာက္ျပီး ရခုိင္ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡခံစားခဲ႔ရေလေသာအခါ ယာယီအားျဖင့္ ဘုရားဖူးခရီးသည္မ်ား နည္းပါးမွုရွိခဲ႔ေလသည္။ မူရင္းအေဆာက္အဦး၏အႀကြင္းအက်န္ လုံး၀မရွိခဲ႔ေသာ္လည္း ယင္း၏ မူရင္းပုံစံတစ္ခုျဖစ္သည္ကုိ ေကာင္းကင္ဓါတ္ပုံမ်ားတြင္ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္သည္။ ဘုရားသိမ္ေတာ္ကုိ ေထာင့္မွန္စတုဂံနံရံႏွစ္ဆင့္က ၀ုိင္းရံထားရွိျပီး သိမ္ေတာ္၏အေရွ႔ဘက္ အေနာက္ဘက္ေတာင္ဘက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္တုိ႔တြင္ ၀င္ေပါက္ေလးေပါက္ ေဖာက္ထားျပီး အေရွ႕ဘက္၀င္ေပါက္ကုိအဓိက ၀င္ေပါက္အျဖစ္ ထားရွိသည္။ ပထမဆုံး ရင္ျပင္၏ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္တုိ႔တြင္ ဗုဒရုပ္ထုေတာ္ႀကီးအား ရုိးရာဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ရန္အတြက္ အသုံးျပဳရန္ ေရကန္ႀကီးႏွစ္ခု ထားရွိပါသည္။ အိႏၵိယအေရွ႕ေျမာက္ပုိင္း နာလႏၵ၌ရွိေသာ ထင္ရွားေက်ာ္ႀကားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား စုေ၀းေနထုိင္ေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ျပီး ေရွး (၆) ရာစုမွပင္ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲ တုိးတက္လာေသာ အဓိက ဂူဘုရားေက်ာင္းေတာ္တြင္ ယခင္မူရင္းနည္းတူ အနီးစပ္ဆုံး ပုံစံျဖစ္ေသာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေလသည္။

ေရႊအင္းတိန္ ဘုရား သမိုင္း

ေရႊအင္းတိန္ ဘုရား သည္ ကေမၺာဇျပည္(ေခၚ)ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း၊ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕နယ္၊ အင္းတိန္ၿမိဳ႕၊ ယခု အင္းတိန္ရပ္ အင္းေလးမွာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားမ်ားက ေရွးလက္ရာေတြ မပ်က္စီးဘဲ ေတာ္ေတာ္ေလး က်န္ေနေသးသည္။ ဘုရားေစတီပံုစံမ်ားသည္ ေမြေတာ္ကကၠဴမွ ဘုရားပံုစံမ်ားႏွင့္ ဆင္တူသည္။ ေရႊအင္းတိန္ ဘုရားမ်ားသည္ ျပဳျပင္ရန္ မ်ားစြာလိုအပ္ေနပါေသးသည္။ အင္းတိန္ေလွဆိပ္၊ Art Galleryမ်ား၊ Souvenir Shop မ်ား၊ ေရႊအင္းတိန္ေစ်း၊ အင္းတိန္မူလတန္းလြန္ေက်ာင္း စသည္မ်ား ရွိသည္။

အရံေစတီေတာ္ေပါင္းက ၁၀၅၄ဆူ ရိွၿပီး၊ ဘုရားေစာင္းတန္းႀကီးမွာ ပါ၀င္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ တိုင္းလံုး အေရအတြက္ ကေတာ့ ၄၀၃လံုးရွိသည္။ အရွည္ ၃.၃ဖာလံုရွိသည္။ ဘုရားႀကီးရဲ့ နယ္နိမိတ္သည္ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေက်ာက္ပြန္ေရထြက္၊ ေနာက္ကန္ အင္းဆင္ေသကုန္း။ အေရွ႕ေတာင္တြင္ သရက္ေမာင္ႏွမ။ ေတာင္ျခားတြင္ - ေခ်ာင္းေခ်ာက္ႀကီး ပ်ားစြဲေတာ္။ အေနာက္ျခားတြင္ - ဆင္ရုပ္ေညာင္စည္။ အေနာက္ ေျမာက္မွာ စစ္ေတာင္းေတာင္ခေမာက္ေတာင္ ရေသ့ကုန္း။ ေျမာက္ဘက္မွာ - နတ္သမီးေတာင္၊ ရေသ့ေတာင္၊ ေ၀လုကမၸေတာင္။ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ - အင္းေရျပင္ ေက်ာက္ျခံ တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ အရံေစာင့္ကၽြန္သီးေတာ္ေတြက (၅၀၀) ျဖစ္သည္။ ယခုကၽြန္သီးေတာ္ေတြကား လူဦးေရ (၅၀၀)၊ အိမ္ေျခ (၈၁)၊ က်ားႀကီး (၅၀)၊ က်ားငယ္ (၁၁၀)၊ မႀကီး (၆၈)၊ မငယ္ (၅၉) ေယာက္ ျဖစ္သည္။

သမိုင္းေၾကာင္းအက်ဥ္း

သမိုင္း၀င္ေရႊအင္းတိန္ ျမတ္စြာဘုရားႀကီးကို တည္ထားခဲ့ေသာ ဒါယကာသည္ ပဋလိပုတ္ ျပည့္ရွင္ သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးျဖစ္သည္။ သာသနာ ႏွစ္ (၂၀၀)ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ဘုရားရွင္၏ ဘရိယ (ေမြေတာ္) ဓာတ္ေတာ္ကို ဌာပနာၿပီး တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပထမအႀကိမ္ ျပဳျပင္ေတာ္မူတဲ့ မင္းကေတာ့ အေနာ္ရထာမင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားကို ထပ္ဆင့္တည္၍ ၀တ္မိုးေျမ အရံေစာင့္ ကၽြန္းသီေတာ္ လွဴေတာ္မူသတည္း။

၎ေနာက္ ထပ္မံၿပီး ျပဳျပင္ေသာ မင္းမ်ားမွာ နရပတိစည္သူမင္း၊ မိုးညွင္းမင္းတရားႀကီး၊ မင္းရဲေက်ာ္စြာ၊ မင္ေခါင္ နဲ႔ ဆင္ျဖဴရွင္ မင္းတရားႀကီးတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။


ေရႊအင္းတိန္ ဘုရား ပံုေတာ္

မဟာေစတီ(ပဲခူး) သမိုင္း

ပဲခူးျမိဳ႕မွ အထင္ကရ ျဖစ္သည့္ မဟာေစတီ မွာ ဘုရင့္ေနာင္ မင္းတရားၾကီး၏ေကာင္းမႈျဖစ္သည္။ ေစတီတည္ရန္အတြက္ ဗညားေလာ၊ ဗညားဒလ၊ ဗညားပရံ၊ ဗညားက်န္းေထာ မြန္အမတ္ၾကီး ေလးဦး၊ သိရီေဇယ် ေနာ္ရထာ၊ သိရီေဇယ်ေက်ာ္ထင္၊ ေနမ်ိဳးေက်ာ္ထင္၊ နႏၵေက်ာ္ထင္ ျမန္မာအမတ္ၾကီး ေလးဦးတို႔ကို လူစရိတ္ေငြ ၄၀၀ ေပးကာ ေစတီေတာ္ၾကီးတည္မည့္ေနရာတြင္ ေျမရွင္း၊ ေျမညိွလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေစသည္။ ေက်ာက္တူးရန္ ေငြ ၄၀၀ ထပ္မံေပးျပီး ေကာင္းမႈေတာ္ အေနာက္တြင္ နန္းျပာသာဒ္ေဆာက္ကာ ကိုယ္တိုင္ပင္ က်ပ္မတ္ကာ အျပီးတည္ေလသည္။ သကၠရာဇ္ ၉၂၁၊ ၀ါဆိုလဆန္း ၅ ရက္၊ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ ေစတီေတာ္ဖိနပ္ရာအတြက္ စတင္တြင္းတူးသည္။ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္၊ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ ေရႊ၊ ေငြ အုတ္မ်ားစီသည္။ ေဇာတိယာယံေက်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းရံေပါင္း ၄၀ စတင္ေဆာက္သည္။

နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄ ရက္၊တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ေစတီေတာ္ ဌာပနာရန္ အတြက္ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ားကို မင္းမ်ိဳးမ်ား၊ မင္းညီမင္းသားမ်ား ကေရႊနန္းေတာ္မွ ပို႔ေဆာင္ပြဲက်င္းပသည္။ ထိုေန႔တြင္ပင္ ရာဇေဒ၀ီ မိဖုရားမွ သမီးေတာ္တစ္ပါးဖြားျမင္ရာ ရာဇဓါတုကလ်ာ ဟုအမည္ေပးေလသည္။

နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္တြင္ ပြဲသဘင္ၾကီးက်င္းပကာ ပထမ ဌာပနာပြဲၾကီးက်င္းပသည္။ ထိုမွ အစျပဳကာ ေနာက္၅ လအတြင္း ၅ၾကိမ္၊စုစုေပါင္း ဌာပနာထည့္သြင္းပြဲၾကီး ၆ ၾကိမ္တိုင္တိုင္က်င္းပသည္။ထိုသို႔ျဖင့္ ၆ လအၾကာတြင္ သံေတာင္ ၁၀၀၊အရပ္ေတာ္ ၁၅၀ ရွိသည့္ မဟာေစတီၾကီး တည္ထားကိုးကြယ္ျခင္းမွာ ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေလသည္။

၉၂၂ ၊ ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ထီးေတာ္တင္ပြဲက်င္းပသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ေဆာင္းသည့္ မင္းေဆာင္း မကိုဋ္ေတာ္ကို လည္းလႈသည္။ ေစတီေတာ္ၾကီးအေရွ႔တြင္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ၾကီးေဆာက္ကာ တာ၀တိန္သာ ဟုအမည္ေပးသည္။ ေရႊနန္းေတာ္ကိုလည္းဖ်က္ကာ မဟာေစတီတြင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းၾကီး ၄ ေက်ာင္းႏွင့္တကြ ေက်ာင္းရံ ၁၀၀ ကိုလည္းလႈသည္။ ေရႊေက်ာင္းၾကီး ၄ ေက်ာင္းတြင္ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားကို ေရးွဆြဲပူေဇာ္ေစသည္။ မဟာေစတီ တံတိုင္းအတြင္း သုဓမၼာဇရပ္မ်ားေဆာက္ကာ ေရႊခ်ရန္ ေရႊခ်ိန္ ၅၃ ပိႆာ၊ ၅က်ပ္ႏွင့္ တစ္မတ္သား တိတိ လႈသည္။ ေစတီေတာ္ တည္စဥ္က စံျမန္းသည့္ ျပာသာဒ္ သံုးေဆာင္ကိုလည္း ဖ်က္ကာ ေက်ာင္းေဆာက္လႈသည္။


မဟာေစတီ(ပဲခူး) ပံုေတာ္

ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာတြင္းက ေစတီ(၄)မ်ဳိး

ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အရိုအေသအေလးအျမတ္ျပဳၾကတဲ့ သာသနာတြင္း ေစတီေတြကေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ၄-မ်ိဳးရွိပါတယ္။

(၁) ဓာတုေစတီ-ဘုရား၊ ရဟႏၲာမ်ား၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ား
(၂) ဓမၼေစတီ-ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာတရားေတာ္မ်ား
(၃) ပရိေဘာဂေစတီ- ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က သံုးေဆာင္ခဲ့ေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ား
(၄) ဥဒၵိႆကေစတီ- ဘုရားရွင္ကို ရည္မွန္းၿပီး ထုလုပ္ထားေသာ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ား

ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ အေလးအျမတ္ျပဳတဲ့ ေနရာဌာနေတြလည္း ရွိေသးပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ဗုဒၶဂါယာ အစရွိတဲ့ သံေဝဇနိယ ေလးဌာနတို႔ပါပဲ။
Posted

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္(ပုဂံ) သမိုင္း

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္

တည္ေနရာ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕၊ ဧရာဝတီျမစ္ ကမ္းနဖူး
ဉာဏ္ေတာ္ ေပ (၁၆၀)
ေက်ာ္ၾကားမႈ ပုဂံမင္းႏွစ္ပါး တည္ခဲ့ၿပီး၊ သိမွတ္ဖြယ္ရာ၊ အ့ံဘြယ္မ်ားေၾကာင့္

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္သည္ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕မွ အေနာက္ေတာင္ ယြန္းယြန္း၊ မိုင္၀က္ခန္႔ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းနဖူးရွိ ေပ(၇၅၀)ေက်ာ္ခန္႔ ရွည္လ်ားက်ယ္၀န္းေသာ မဟာရံတံတိုင္းႀကီးႏွင့္ ဉာဏ္ေတာ္ေပ (၁၆၀)၊ ဖိနပ္ေတာ္အက်ယ္ေပ (၁၆၀)ပမာဏရွိကာ ေရႊေရာင္၀င္းလ်က္ တင့္တယ္ၾကည္ညိဳဖြယ္ တည္ရွိေလသည္။

သမိုင္း

ပုဂံျပည့္ရွင္ သီရိအႏုရုဒၶ ေဒ၀ ေခၚ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္တြင္ သီဟုိဠ္ကၽြန္း၏ဘုရင္ ပထမ၀ိဇယဗာဟု မင္းၾကီး၏ အကူအညီေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ ပိဋကတ္သုံးပုံ က်မ္းစာမ်ားႏွင့္ ဆင္ျဖဴေတာ္တစ္စီးတုိ႔ကုိ အကူအညီေပးခဲ့သည္။ ပထမ ၀ိဇယဗာဟုမင္းကလည္း အေနာ္ရထာမင္း၏ ေက်းဇူးကုိတုံ႔ျပန္ေသာ္အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စြယ္ေတာ္ပြားကုိ အေနာ္ရထာမင္းထံ ဓမၼလက္ေဆာင္ျပန္လည္ ေပးပုိ႔ခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္းၾကီး သည္ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ နန္းေတာ္ေရွ ႔ ရတနာျပႆာဒ္တြင္ ကိန္း၀ပ္ေစျပီး ပူေဇာ္ ၀တ္ျပဳခဲ့သည္။ ထုိအခါ မင္းဆရာျဖစ္ေသာ္ ရွင္အရဟံမေထရ္က သတၱ၀ါအားလုံး ကုိးကြယ္ႏုိင္ေစရန္ ေစတီတည္ပါဟု မင္းၾကီးအား အၾကံဥာဏ္ေပးခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္းလည္း ရွင္အရဟံမေထရ္၏ အၾကံဥာဏ္မွာ အလြန္ ေလွာ္ကန္ သင့္ျမတ္သည့္အတြက္ ေစတီတည္၍ တည္ထားကုိးကြယ္ရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္။ မင္းၾကီးသည္ စြယ္ေတာ္ ကိန္း၀ပ္လုိေသာအရပ္တြင္ ဆင္ျဖဴေတာ္ ရပ္ေစသတည္း ဟု အဓိဌာန္၍ ဆင္ျဖဴေတာ္၏ကုိေပၚတြင္ စြယ္ေတာ္ၾကဳတ္တင္၍ လႊတ္လုိက္ေလသည္။ ဆင္ျဖဴေတာ္သည္ ပုဂံ၏ အေရွ ႔ေျမာက္အရပ္ (ေဇယ်ဘံုဟု ေခၚတြင္ေသာ ေအာင္ေျမအရပ္၌) သဲစည္းခုံတြင္ ၀ပ္ေလသည္။ ဆင္ျဖဴေတာ္ ၀ပ္ရာ သဲစည္းခုံတြင္ စြယ္ေတာ္ ျမတ္ကုိ ဌာပနာထားျပီ ေစတီတည္ေတာ္မူသည္။ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၄၂၁-ခု၊ တပို႔တြဲလဆန္း(၁၀)ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔တြင္ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး တရုပ္ျပည္မွ ရေသာ ျမဆင္းတုတစ္ဆူ ႏွင့္ သေရေခတၱရာျပည္ရွိ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး တည္ထားကုိးကြယ္ခဲ့ေသာ နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ တစ္ဆူကုိလည္း ဌာပနာထားသည္။ ဘုရားတည္ေနတုန္း ပစၥယာ ၃ ဆင့္အေရာက္ တြင္ပင္ အေနာ္ရထားမင္း နတ္ရြာစံ(ေသဆုံး) ခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္း နတ္ရြာစံျပီးေနာက္ က်န္စစ္သားမင္းက ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၄၅၁-ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း(၁၃)ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ဆက္လက္တည္ေဆာက္ခဲ့ရာ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၄၅၂-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ေစတီေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ႏွစ္မွ ၿပီးစီးသည့္ႏွစ္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ၃၁-ႏွစ္ၾကာ၏။

ေစတီတည္ထားပုံ

ေရႊစည္းခုံေစတီေတာ္ၾကီးသည္ မူလက ေက်ာက္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယေန႔အခါ ေရႊအထပ္ထပ္ခ်ေသာေၾကာင့္ မူလေက်ာက္ျပားမ်ား ေပ်ာက္ေနျပီး ေရႊေတာင္ၾကီးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ ပစၥယာအဆင့္ ၃ ဆင့္ရွိသည္ သုံးဆင့္အေပၚမွ ရွစ္ေထာင့္ၾကာ၀န္း၊ ေၾကး၀ုိင္း၊ ၾကာေမွာက္ၾကာလွန္ႏွင့္ ခါးပတ္ရွိသည္။ ယင္းအထက္တြင္ ေခါင္းေလာင္းပုံ၊ ေခါင္းေလာင္းပုံ၏ အထက္ တြင္ သပိတ္ေမွာက္ႏွင့္ ေဖာင္းရစ္ရွိသည္။ ေဖာင္းရစ္အထက္ ၾကာစိတ္၊ ၾကာေမွာက္၊ ၾကာပ်ံႏွင့္ ထီးေတာ္ ရွိသည္။ ပစၥယာ အဆင့္မွ ထီးေတာ္အထိ ေပ ၁၅၀ ျမင့္သည္။ ပစၥယာအဆင့္ဆင့္ တြင္ ငါးရာ့ ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ရုပ္ၾကြ အုပ္ခ်ဳပ္မ်ားရွိသည္။ ညာဖက္တြင္ ေဖၚျပထားေသာပုံေတာ္သည္ ရႊံကုိမီးဖုတ္ျပီး ျပဳလုပ္ ထားသည့္ ပုံေတာ္ျဖစ္သည္။

ရင္ျပင္ေတာ္

ေစတီ၏ေလးဘက္ေလးတန္၌ အုတ္ဂႏၶကုဋီေလးေဆာင္ရွိသည္။ ယင္းဂႏၶကုဋီတုိက္မ်ား အတြင္း၌ အလြန္လက္ရာေျမာက္ေသာ မတ္ရပ္ေၾကးဆင္းတု တစ္ဆူစီ ရွိသည္။ ဥာဏ္ေတာ္ ၁၂ ေပျမင့္သည့္ ပုဂံေခတ္လက္ရာျဖစ္သည္။ မူလက ဂႏၶကုဋီတုိက္တံခါး မ်ားရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ ၁ ခုသာ က်န္ေတာ့သည္။ ရင္ျပင္ေတာ္ အေနာက္ဘက္ ပုိင္းတြင္ နတ္ရုပ္တု၊ ဘုိးေတာ္ရုပ္တု၊ သိၾကားရုပ္တုစသည္မ်ားလည္း သူ႔အေဆာင္ႏွင့္ သူရွိသည္။ ရင္ျပင္ေတာ္အေရွ ႔ေျမာက္ေထာင့္တြင္ ေက်ာက္စာရုံရွိသည္။ ေက်ာက္စာရုံ ထဲတြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွ ေရးထုိးထားခဲ့သည့္ ေက်ာက္စာမ်ားထဲမွ ေက်ာက္စာ ၆ ခ်ပ္ကုိ သိမ္းဆည္းထားသည္။ က်န္းစစ္သားမင္းၾကီး၏ ေက်ာက္စာတုိင္ၾကီး ၂ တုိင္သည္ အေရွ ႔ဘက္မုခ္ တြင္ရွိသည္။ ေရွးမြန္ဘာသာျဖင့္ ေရးထုိးထားသည္။

သိမွတ္ဖြယ္ရာ

ေရႊစည္းခံုေစေတီေအာက္ေျခတြင္ ပစၥယံသံုးဆင့္ရွိၿပီး ပစၥယံသံုးဆင့္အထက္တြင္ ရွစ္ေထာင့္ၾကာ၀န္း က်ည္း၀န္း၊ ေခါင္းေလာင္းပံု၊ ရင္စည္း၊ သပိတ္ေမွာက္၊ ေဖာင္းရစ္ အဆင့္ဆင့္၊ ၾကာေမွာက္၊ ရြဲ၊ ၾကာလန္၊ ပဥၥေလာဟာခ်ရားသီး၊ ထီးအဆင့္ဆင့္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားသည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္၏ ပစၥယံအဆင့္ဆင့္တြင္ စဥ့္စိမ္းသိတ္ အုတ္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ (၅၅၀)ဇာတ္မ်ားကုိ ဇာတ္အမည္၊ နံပါတ္မ်ားႏွင့္ တကြ ေတြ႕ရသည္။ ေရႊစည္းခံုေစတီ၏ မ်က္ႏွာေလးဖက္တြင္ ေၾကးဂူတုိက္ ေလးတိုက္ရွိၿပီး ထုိတုိက္မ်ားထဲတြင္ (၃.၉၀)မီတာ (၁.၂၈)ေပခန္႔ အျမင့္ရွိ ရပ္ေတာ္မူဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ ေၾကးဆင္းတု (အဘယမုျဒာႏွင့္ ၀ရဒမုျဒာ) မ်ားရွိသည္။ ပုဂံေခတ္ ေၾကးသြန္း ေၾကးခတ္နည္း (ပန္းတည္းပညာ)ကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္၏ အေရွ႕ဘက္မုခ္တြင္ ေရွးမြန္ဘာသာျဖင့္ ေရးထုိးထားသည့္ က်န္စစ္သားမင္း ေအဒီ (၁၀၈၄-၁၁၁၃) ၏ နန္းတက္အမိန္႔ေတာ္ ျပန္တမ္းေက်ာက္စာတုိင္ ႏွစ္တုိင္ရွိသည္။ ထုိေက်ာက္စာတြင္ က်န္စစ္သားမင္းသည္ ဘုရားလက္ထက္၌ ဗိႆႏုိးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာင္အခါ အရိမဒၵပူရျပည္တြင္ တရားေစာင့္ေသာ မင္းျဖစ္လာမည္ဟု ဘုရားက ဗ်ာဒိတ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ကုိ ၾကင္နာစြာ အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ အေၾကာင္း ေရးထုိးထားသည္။

ဟံသာ၀တီ ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ ေအဒီ(၁၅၅၀-၁၅၈၁) သည္ ေရႊစည္းခံုေစတီကုိ ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴခဲ့ၿပီး ထုိအေၾကာင္းကုိ (၂၃)ေမ၊ (၁၅၅၇) ကလွဴခဲ့သည့္ (၂၁၀၀)ပိႆာ၊ (၃.၁၈)တန္ရွိ ကုသုိလ္ေတာ္ ေခါင္းေလာင္းစာတြင္ ေဖာျ္ပခဲ့သည္။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္း ေအဒီ (၁၇၆၃-၁၇၇၆) သည္ (၃၀)ေမ၊ (၁၇၆၈) တြင္ ေရႊစည္းခံုေစတီကုိ ထီးေတာ္တင္ၿပီး ၄င္း၏အလွဴဒါနကုိ ေရးထုိးထားသည့္ ေမာ္ကြန္း ေက်ာက္စာရွိသည္။

ေရႊစည္းခံု ေစတီရင္ျပင္ရွိ အုတ္ဇရပ္အတြင္းရွိ ပုဂံေခတ္က ထုလုပ္ခဲ့သည့္ ဗုဒၶေျခေတာ္ရာ၊ သစ္သားပန္းပု သိၾကား႐ုပ္ႏွင့္ သစ္သားပန္းပု တံခါးရြက္တုိ႔ကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီ ပႏၷက္႐ုိက္ရာ၌ အေျချပဳသည့္ ပႏၷက္သဲဂူ၊ အုတ္ဇလားဂူ တုိ႔လည္းရွိသည္။

အံ့ဘြယ္ကိုးပါး

ေရႊစည္းခံုေစတီသည္ အတြင္းအံ့ကုိးပါး၊ အျပင္အံ့ကုိးပါး ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။
[ျပင္ဆင္ရန္] အတြင္းအံ့ကုိးပါး

1. ထီးေတာ္အလြန္ၾကီးေသာ္လည္း သံၾကိဳးမဆုိင္းရျခင္း၊
2. ေစတီ၏အရိပ္သည္ တံတုိင္းအျပင္သုိ႔ မေရာက္ျခင္း။
3. ေစတီ၏ထိပ္မွ ေရႊစကၠဴပစ္ခ်လွ်င္ အျပင္သုိ႔မေရာက္ျခင္း။
4. ေစတီ၏ မဟာရံတံတုိင္းအတြင္း လူမည္မွ်မ်ားမ်ား ျပည့္က်ပ္မေနျခင္း။
5. တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ပြဲေတာ္တြင္ ပထမသပိတ္ေတာ္၌ မည္သူမွ် ဆြမ္းဦးမတင္ႏုိင္ျခင္း။
6. အေ၀းကၾကည့္လွ်င္ကုန္း၊ အတြင္းမွၾကည့္လွ်င္ က်င္းသဖြယ္ထင္ရျခင္း။
7. ေစတီ၏တစ္ဖက္မွ တီးေသာစည္သံကုိ အျခားတစ္ဖက္မွ မၾကားရျခင္း။
8. မုိးသည္းထန္စြာရြာေသာ္လည္း ေစတီရင္ျပင္၌ ေရမတင္ျခင္း။
9. ေစတီေတာ္ အေရွ ႔ေတာင္ေထာင့္ရွိ ခေရပင္သည္ ၁၂ ရာသီ ပြင့္ျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။

* ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ေရွးမွယေန႔တုိင္ အစဥ္အဆက္ မွတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ - တန္ခုိးမွာ ေရႊစည္းခုံ၊ အႏုမွာ အာနႏၵာ၊ ထုမွာ ဓမၼရံ၊ အျမင့္မွာ သေဗၺညဳ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

အျပင္အံ့ဘြယ္ကုိးပါး

1. ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းစပ္ေရစီးအတြင္း စြယ္ေတာ္တင္လာသည့္ ဆင္ျဖဴေတာ္၀ပ္သည့္ေနရာ ေသာင္ျဖစ္လာျခင္း။
2. ထုိသဲေသာင္တို႔သည္ ေက်ာက္ျဖစ္လာျခင္း။
3. ဧရာ၀တီျမစ္ေရသည္ ေစတီေတာ္ကုိ ဦးခုိက္ရစ္၀ဲစီးဆင္းျခင္း။
4. မဟာရံတံတုိင္းသည္ ရွစ္ပယ္ (၁၄.၁၆)ဧက က်ယ္၀န္းျခင္း။
5. ေစတီတည္ရာတြင္ တုရင္းေတာင္မွ ေက်ာက္မ်ားကုိ ပုဂံျပည္သူတုိ႔ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ျခင္း။
6. ေက်ာက္သယ္ယူသူမ်ား အရိပ္ရရန္ မန္က်ည္းပင္မ်ား ခ်က္ျခင္းေပါက္ျခင္း။
7. ေက်ာက္သယ္အၿပီး မန္က်ည္းပင္မ်ား ေပ်ာက္ျခင္း။
8. ေရႊစည္းခံုေစတီ အေရွ႕မ်က္ႏွာစာ ေလွကားအနီးရွိ ေရမွန္အတြင္း၌ ေစတီအရိပ္ထင္ျခင္း။
9. ေစတီကုိ အေ၀းမွၾကည့္ပါက ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ တည္ထားသည္ဟု ထင္ရျခင္းတုိ႔ ျဖစ္သည္

ေစတီဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ နွင္႔ အဓိပၸာယ္

စတီဆိုတဲ့ေဝါဟာရက ဗုဒၶဘုရားရွင္ မပြင့္ထြန္းခင္ကတည္းက အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ေဝသာလီျပည္ႀကီးရဲ႕ အနီးပတ္ဝန္းက်င္မွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အရာဌာနေတြကို ေစတီီသမုတ္ၿပီး ကိုးကြယ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေစတီေတြ မ်ားစြာရွိခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေစတီေတြကေတာ့ နတ္ဘီလူးႀကီးမ်ားကို ရည္မွတ္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ နတ္ကြန္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတာ့ နတ္ႀကီးတယ္ ဆိုၿပီး မခူးၾကနဲ႔ မဖ်က္ဆီးၾကနဲ႔ စသည္ျဖင့္ သီးျခားသတ္မွတ္ထားတဲ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေစတီေတြဟာ ေတာင္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာေတြျဖစ္ပါတယ္။

ေစတီဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မွာ အရိုအေသျပဳအပ္ေသာ အရာ ၊ ဌာန အားလံုးပါဝင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာလို ျပန္ရင္ အရိုအေသျပဳအပ္ေသာ သေကၤတ ဆိုတာပဲ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ပါတယ္။

မင္းကြန္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးသမိုင္း

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိအႀကီးဆုံး ေခါင္းေလာင္းမွာ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္း ႀကီးျဖစ္သည္။ ယင္းေခါင္းေလာင္းကုိ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ( ၁၇၈၂ - ၁၈၁၉ ) က ၁၇၉၀ ခုႏွစ္တြင္ သြန္းလုပ္ခဲ႔သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မဟာရာဇ၀င္တြင္ သကၠရာဇ္ ၁၁၇၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ကဆုန္လ ဆန္း ၅ ရက္ေန႔တြင္ သြန္းလုပ္ခဲ႔သည္ဟုဆုိပါသည္။ ေခါင္းေလာင္း၏အတုိင္းအတာ ကုိလည္း အ၀အခ်င္း ၃၁ ေတာင္ ၄ သစ္ (၁၆ ေပ၊ ၁.၄ လက္မ)၊ လုံးပတ္ ၃၃ ေတာင္ ၁ မုိက္ ၄ သစ္ (၅၀ ေပ ၁.၄ လက္မ)၊ ေစာက္ ၁၃ ေတာင္ ၁ မုိက္ ၄ သစ္ (၂၀ ေပ ၃ လက္မ) ရွိသည္ဟုေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ တန္ ၈၀ ရွိသည္ဟု အဂၤလိပ္တုိ႔က ခန္႔မွန္းခဲ႔ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေခါင္းေလာင္း၏အေလးခ်ိန္မွာ ေၾကးပိႆာ ၅၅၅၅၅ ရွိသျဖင့္ ၄င္းကုိ တန္ဖြဲ႕ပါက ၉၀.၅၂ တန္ရွိသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ အတြက္ သိသင္႔သိထုိက္တဲ႔ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္း

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ -၆၂၄-ဘီစီတြင္ (ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္၊ၾကာသာပေတးေန႔တြင္) မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းၾကာ

တုိက္တြင္ သေႏၶယူပါသည္။ဘုရားေလာင္းသည္ -၆၂၃-ဘီစီ၊ (ျမန္မာလလုိ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔)တြင္ နီေပါႏုိင္ငံ၊ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္၌ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ၊ခမည္းေတာ္သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးတုိ႔မွ ေမြးဖြားခဲ႔ပါသည္။
ဘုရားေလာင္း နာမည္မွာသိဒၶတၳျဖစ္ပါသည္။(၁၆-ႏွစ္မွ ၂၉)ႏွစ္အထိ နန္းစည္းစိမ္းကုိ ခံစားပါသည္။)

ဘီစီ-၅၉၄-(ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔)တြင္ အိမ္ရာတည္ေထာင္
လူ႔ေဘာင္ခြါကာ ေတာထြက္ေတာ္မူပါသည္။ (သက္ေတာ္ ၂၉-ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္ပါသည္။)
 ၂၉-ႏွစ္မွ ၃၅-ႏွစ္အထိ ဒုကၠရစရိယာ-ပင္ပန္းေသာအက်င္႔ က်င္႔ခဲ႔ရပါသည္။)
ဘီစီ-၅၈၈-(ျမန္မာလလုိ-ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)တြင္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိရရွိေတာ္မူပါသည္။
(သက္ေတာ္ ၃၅-ႏွစ္ အရြယ္ျဖစ္ပါသည္။)၄င္းဘီစီ-၅၈၈-(ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔)တြင္ ပထမဆုံးေသာ
ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ကုိ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕အနီး မိဂဒါ၀ုန္ ေတာမွာ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶဂယာႏွင္႔ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသည္ -၁၈-ယူဇနာ/ မုိင္အားျဖင္႔
-၁၄၄-မုိင္ ေ၀းပါသည္။

ဓမၼစၾကာတရားပြဲမွာ လူသားအေနနဲ႔ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးသာ ပါ၀င္ပါသည္။
၄င္းတရားပြဲမွာ အရွင္ေကာ႑ညသည္ အ႐ုဏ္မတတ္မီ ေသာတာပန္တည္ပါသည္။
ေနာက္ဆက္လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က-အနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ ေဟာေသာအခါ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းေတာ္
ငါးဦးစလုံး ရဟႏၱာ ျဖစ္ေတာ္မူၾကပါသည္။

ဘီစီ-၅၈၈-တြင္ ဘုရားရွင္သည္ ပထမဆုံးသာသနာျပဳခရီးစဥ္ကုိ စတင္ လုပ္ခဲ႔ပါသည္။

ဘီစီ-၅၄၃-(ျမန္မာလလုိ-ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔)တြင္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္(၈၀)၊
၀ါေတာ္ (၄၅)တြင္ ကုသိနာ႐ုံ၊ အင္ၾကင္းေတာ၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လဆုပ္(၅)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အေလာင္းေတာ္ကုိ မီးပူေဇာ္ပါသည္။

ပထမသဂၤါယနာ-

ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္(၃၅-မွ-၈၀)အတြင္း၊ ၀ါေတာ္အေနအားျဖင္႔(၄၅)၀ါအတြင္း
ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း စီးစဥ္ဖုိ႔ရန္
ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး တစ္လအၾကာ--ဘီစီ-၅၄၃-မွာ ပထမဆုံး သဂၤါယနာကုိ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕၊ သတၱပဏၰိလႈိဏ္ဂူ၌
ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ စုေပါင္းရြတ္ဆုိျခင္းဟူေသာ သဂၤါယနာတင္ၾကပါသည္။
ပထမသဂၤါယတင္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သည္ အရွင္မဟာကႆပျဖစ္၍ အရွင္ဥပါလိမေထရ္က
၀ိနည္းအရာတာ၀န္ယူ၍၊ အရွင္အာနႏၵာက သုတၱန္အရာတာ၀န္ယူပါသည္၊
အဖြဲ႔၀င္သံဃာေတာ္ (၅၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ ၀ါေခါင္လဆုပ္ (၅)က စတင္က်င္းပကာ
(၇)လၾကာပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာေတာ္သည္ အဇာတသတ္မင္း ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ပထမသဂၤါယနာတင္ခ်ိန္က စတင္၍
(အဂၤလိပ္လုိ-B.E) သုန္းကာ ဗုဒၶသာသနာႏွစ္ကုိ စတင္ေရတြက္ပါသည္။
“သဂၤါယနာ”ဟူသည္ စုေပါင္းရြတ္ဆုိျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အရွင္မဟာကႆပစေသာ
မေထရ္အဆက္ဆက္တုိ႔ ဆက္ကာဆက္ကာ ေဆာင္ယူထိန္းသိမ္းခဲ႔တဲ႔ အစဥ္အလာကုိ
အစြဲျပဳ၍ “ေထရိက”၊ ေနာက္ မေထရ္အစဥ္အဆက္တုိ႔ ထိန္းသိမ္းခဲ႔ေသာ
ဗုဒၶအယူ၀ါဒအေနအားျဖင္႔ “ေထရ၀ါဒသာသနာ”အျဖစ္ အမည္တြင္ခဲ႔ပါသည္။

ဒုတိယသဂၤါယနာ-

(BC -443/B.E-100) သာသႏွစ္ (၁၀၀)အေရာက္မွာ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၊
၀ါဠဳကာ႐ုံေက်ာင္းမွာ ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သည္
အရွင္ယသျဖစ္ပါသည္။ အရွင္သဗၺမိမေထရ္ႏွင္႔ အရွင္ေရ၀တမေထရ္တုိ႔က
အဓိကတာ၀န္ယူကာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဆုိၾကပါသည္။ အဖြဲ႔၀င္ သံဃာေတာ္
(၇၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ (၈)လ ၾကာပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ေပးေသာဒကာသည္
ကာလာေသာကမင္းျဖစ္ပါသည္။

တတိယသဂၤါယနာ-

(BC-249/B.E-300) သာသနာႏွစ္ (၃၀၀)အေရာက္မွာ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္၊
အေသာကာ႐ုံေက်ာင္း၌ တတိယသဂၤါယနာ တင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ
အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ျ
ဖစ္၍ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ႏွင္႔ ကာက႑၏သားျဖစ္ေသာ
အရွင္ယသမေထရ္တုိ႔က အဓိက တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ပါသည္။
အဖြဲ႔၀င္သံဃာေတာ္အေရအတြက္မွာ (၁၀၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ ဤသံဂၤါယနာတင္ပြဲ၌
၀ိနည္းေရးရာမ်ားကုိ အဓိကထားကာ ေဆြးေႏြးျခင္း ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။
အေထာက္အပံ႔မင္းမွာ အေသာကမင္းႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ဤတတိယသဂၤါယနာသည္ (၉)လ
ၾကာပါသည္။

တတိယသဂၤါယနာတင္ၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး (၉)တုိင္း (၉)ဌာနတုိ႔သုိ႔
အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ႏွင္႔ အေသာကမင္းႀကီးတုိ႔ တာ၀န္ယူကာ သာသနာျပဳ
ေစလႊတ္ေတာ္မူပါသည္။

(၉)တုိင္း (၉)ဌာနႏွင္႔ သာသနာျပဳမေထရ္မ်ား-

၁။ ကသၼီရႏွင္႔ဂႏၶာရအရပ္=အရွင္မဇၥ်ႏၱိကမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၂။ မဟႎသကအရပ္=အရွင္မဟာေဒ၀မေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၃။ ၀န၀ါသိအရပ္= အရွင္ရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၄။ အပရႏၱအရပ္=အရွင္ေယာနကဓမၼရကၡိတမေ
ထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၅။ မဟာရ႒အရပ္= အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၆။ ေယာနကအရပ္=အရွင္မဟာရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၇။ ဟိမ၀ႏၱာအရပ္= အရွင္မဇၥ်ိမမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၈။ သု၀ဏၰဘူမိအရပ္= အရွင္ေသာဏမေထရ္ႏွင္႔ အရွင္ဥတၱရမေထရ္တုိ႔ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၉။ တမၺပဏၰိ (သီဟုိဠ္)အရပ္=အရွင္မဟိႏၵမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။

စတုတၳသဂၤါယနာ-

(B.C 94/ B.E 450) သာသနာေတာ္သကၠရဇ္ (၄၅၀)-အေရာက္တြင္ သီဟုိဠ္၊ မလယဇနပုဒ္၊
အာေလာကလႈိဏ္တြင္ စတုတၳသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ
မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ျဖစ္၍ အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္သည္ (၅၀၀) ျဖစ္ပါသည္။
-၁-ႏွစ္အခ်ိန္ယူကာ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ့ေပးေသာဒကာသည္
၀ဋၬဂါမဏိမင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤစတုတၳသဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေပရြက္တြင္
အကၡရာေရးျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ႏုိင္ငံမ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပုံ-

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ျမန္မာႏုိင္ငံ-
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ 3rd Century A.D-တြင္ ဗုဒၶသာသနာ စတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ-
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ 1st Century A.D-တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံ-
ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံမွာ A.D 189-တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။ တ႐ုတ္မွ
တဆင္႔ေရာက္ရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ-
ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ A.D 372-ႏွစ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုုဒၶဘာသာႏွင္႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ-
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသုိ႔ A.D ၅၅၂၊ သာသနာေတာ္ႏွစ္ -၁၀၉၅-တြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ကေမၻာဒီယားႏုိင္ငံ-
ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၅-ရာစုတြင္႔ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ-
ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၆-ရာစု၊ သာသနာေတာ္ႏွစ္ -၁၃၀၀-တြင္
ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ-
အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၆-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ တိဗက္ႏုိင္ငံ-
တိဗက္ႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၇-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ႐ုရွားႏုိင္ငံ-
႐ုရွားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၁၇-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာ-
အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ A.D -၆-ရာစုေလာက္ကစၿပီး ဗုဒၶသာသနာ တေျဖးေျဖး
ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ပုဂံဗုဒၶသာသနာ-

ျမန္မာႏုိင္ငံ ပုဂံသုိ႔ A.D -၁၁-ရာစုေလာက္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပါသည္။
အရွင္အရဟံႏွင္႔ အေနာရထာမင္းႀကီးတုိ႔ ဦးစီးကာ ျမန္မာျပည္ဗုဒၶသာသနာ
ပုိမုိစည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ပဥၥမသဂၤါယနာ-
A.D -၁၈၇၁/ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ -၂၄၁၅-ခု/ ျမန္မာသကၠရစ္ -၁၂၃၂-ခုႏွစ္၊
တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ မႏၱေလးေတာင္ေျခတြင္
ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ မႏၱေလး၊
ဒကၡိဏာရာမေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ အရွင္ဇာဂရာဘိ၀ံသမေထရ္ျဖစ္၍၊
အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္မွာ ၂၄၀၀-ျဖစ္ပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာမွာ
မင္းတုန္းမင္းႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ဤ ပဥၥမသဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ျခင္းျဖင္႔
သဂၤါယနာ တင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ေက်ာက္ခ်ပ္ေရ-၇၂၉-ခ်ပ္ရွိပါသည္။
ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ရာ၌ ၾကာခ်ိန္မွာ (၇)ႏွစ္၊ (၆)လႏွင္႔ (၁၄) ရက္ၾကာပါသည္။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္အလံႏွင္႔ သမုိင္း-

A.D -၁၈၈၀-ခုႏွစ္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ႔အလံကုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား စစ္ဗုိလ္ႀကီး
-Henry Steel Olcott-က စတင္ တီထြင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အဂၤလန္ႏုိင္ငံ၌ ပထမဆုံးေသာ ဗုဒၶသာသနာ႔အဖြဲ႔အစည္း-

A.D -၁၈၈၁-ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္-ပါဠိက်မ္းစာအဖြဲ႔အစည္း-ဆုိၿပီး
ပထမဆုံးေသာ ပိဋကတ္အဖြဲ႔အစည္း အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ႔ပါသည္။
တည္ေထာင္သူမွာ -T.W. Rhys Davids- ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ မူရင္း
ခရစ္စ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း-

A.D -၁၈၉၁-ခုႏွစ္တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွ
အနာဂါရိကဓမၼပါလသူေတာင္စင္ႀကီးဦ
းေဆာင္ကာ အိႏိၵယႏုိင္ငံ၊ ဗုဒၶဂယာမွာ
မဟာေဗာဓိအဖြဲ႔အစည္းဆုိၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္တည္ေထာင္ပါသည္။
A.D -၁၉၅၆-ခုတြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသား Dr. B.R Ambedkar-ဦးေဆာင္ၿပီး
အိႏိၵယႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶသာသနာပုိမုိ ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ပါသည္။
၁၉၅၆-ခု၊ ေအာက္တုိဘာ -၁၄-ရက္တြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသား (၁)သန္းခန္႔
ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းၾကပါသည္။

ဆ႒သဂၤါယနာ-

A.D ၁၉၅၄-၅၆/ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၄၉၈-ခု၊ ျမန္မာသကၠရဇ္ ၁၃၁၆-ခု၊
ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကမၻာေအး၊
မဟာပါသာဏလႈိဏ္ဂူ၌ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ
ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္ အရွင္ေရ၀တမေထရ္ျဖစ္၍၊ အဓိကတာ၀န္ယူ
ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေသာမေထရ္မ်ားမွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင္႔ မင္းကြန္းဆရာေတာ္တုိ႔
ျဖစ္ပါသည္။

အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္မွာ ေထရ၀ါဒ (၅)ႏုိင္ငံ (သီရိလကၤလာ၊ ျမန္မာ၊
ထုိင္း၊ ေလာ၊ ကေမၻာဒီယား)တုိ႔မွ (၂၅၀၀)ေသာ မေထရ္တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ အျခားေသာ
ႏုိင္ငံ (၂၄)ႏုိင္ငံတုိ႔မွလည္း အကူအညီမ်ား ေပးၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာမွာ
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင္႔ ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဤဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ပါဠိေတာ္တင္မက အ႒ကထာ၊ ဋီကာမ်ားကုိပါ
ျပန္လည္ စစ္ေဆးဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင္႔ ၀ိပႆနာ-

A.D -၁၉၆၅၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ -၂၅၁၂-ခုႏွစ္တြင္
ဆရာႀကီးဦးဂုိအင္ကာဦးေဆာင္ၿပီး အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ၀ိပႆနာတရား
ျပန္လည္ အျမစ္တြယ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ပါသည္။

Monday, October 29, 2012

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ သဘာ၀အေျခခံခရီးသြားလုပ္ငန္းစခန္းမ်ား


၁။ အမ်ဳိးသားကန္ေတာ္ႀကီးဥယ်ာဥ္ (ျပင္ဦးလြင္)
၂။ မိုးယြန္းႀကီးအင္းေဘးမဲ့ေတာ (ပဲခူးတိုင္း)
၃။ ေရႊစက္ေတာ္ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (မေကြးတုိင္း)
၄။ ခါကာဘိုရာဇီ အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ (ကခ်င္ျပည္နယ္)
၅။ အင္းေလးကန္ေဘးမဲ့ေတာ (ရွမ္းျပည္နယ္)
၆။ စိမ္ေရသစ္ေတာစခန္း (ပဲခူးတိုင္း)
၇။ ၿမိဳင္ေဟ၀န္ဆင္သုေတသနစခန္း (တုိက္ႀကီး)
၈။ အင္းေတာ္ႀကီး ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (ကခ်င္ျပည္နယ္)
၉။ နတ္မေတာင္အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ (ခ်င္းျပည္နယ္)
၁၀။ ခ်ပ္သင္း ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (စစ္ကိုင္းတိုင္း)
၁၁။ ပုပၸါးေတာင္ဥယ်ာဥ္ (မႏၱေလးတိုင္း)
၁၂။ အေလာင္းေတာ္ကႆပ အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ (စစ္ကိုင္းတိုင္း)
၁၃။ မိန္းမလွကၽြန္း ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (ဧရာ၀တီတိုင္း)
၁၄။ ေလွာ္ကားဥယ်ာဥ္ (ေထာက္ၾကန္႔)
၁၅။ ရန္ကုန္တိရိ စၦာန္ဥယ်ာဥ္ (ရန္ကုန္)

၁။ အမ်ဳိးသားကန္ေတာ္ႀကီးဥယ်ာဥ္ (ျပင္ဦးလြင္)
          ၁၉၁၅ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခဲ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၇) ရက္တြင္ အဆင့္ျမင့္တည္ေဆာက္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ (၄၃၆) ဧက က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆုံး 97  ံF / အနိမ့္ဆံုး 35  ံ F ရွိသည္။ ပ်မ္းမွ် မိုးေရခ်ိန္ ၆၃ လက္မ ရွိသည္။ ဥယ်ာဥ္အတြင္း၌ ျပည္တြင္းသစ္မာမ်ဳိး (၄၈၂) မ်ဳိး၊ ျပည္ပသစ္မာမ်ဳိး (၆၇) မ်ဳိး၊ ၀ါးမ်ိဳးစိတ္ (၇၅)မ်ဳးိ၊ အပင္စုစုေပါင္း (၁၅၇၀၄)ပင္ ရွိသည္။
          ရွားပါးတိရိ စၦာန္ သားမင္း(၄)ေကာင္၊ ျပည္တြင္းငွက္ (၁၃) မ်ဴိး ၊ ျပည္ပငွက္ (၁၆)မ်ဳိး၊ အေကာင္ေရစုစုေပါင္း(၂၄၀) ရွိသည္။
          Flower Beds ပန္းေဘာင္မ်ား (၃၆၉)ခု၊ ဧရိယာ (၁၄၆၈၅၆)၊ စတုရန္းေပ (၂၁၀) ေပ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ပန္းမ်ဳိး (၂၁၀) မ်ဳိး၊ အပင္ေပါင္း (၄၁၀၃၂၂) ပင္ ရွိသည္။ ျပည္တြင္းသစ္ခြမ်ဳိးေပါင္း (၂၀၀)မ်ဳိး၊ အျမံဳေပါင္း (၇၂၄၈) ရွိပါသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ ရွားပါးေသာသစ္ခြမ်ဳိး (၆) မ်ဳိးရွိပါသည္။
          ေက်ာက္ေတာင္ဥယ်ာဥ္အ၀င္၀တြင္ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္း အင္ၾကင္းေက်ာက္တိုင္ၾကီး (၂)တိုင္ စိုက္ထူ၍ ေပအရွည္ (၆၂၀) ရွိ ေလွ်ာက္လမ္းအတြင္း ေက်ာက္ကပ္ပန္းမ်ား၊ အပင္မ်ားကို လွည့္လည္ၾကည့္ရႈခံစားႏိုင္ပါသည္။
          ဥယ်ာဥ္အတြင္း သဘာ၀ေရထြက္၊ ရႊံႏြံေတာတြင္း ေပ(၁၀၁၀) အရွည္ရွိ သစ္သားတံတားရွိသည္။

၂။ မိုးယြန္းႀကီးအင္းေဘးမဲ့ေတာ (ပဲခူးတိုင္း)
          ၁၈၇၈ ခုႏွစ္တြင္ မိုးယြန္းႀကီးေရေလွာင္တမံအျဖစ္မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ေဘးမဲ့ေတာအျဖစ္ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး အက်ယ္အ၀န္း (၄၀) စတုရန္းမိုင္ရွိသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ 39.5  ံ C ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၁၀၃ လက္မ ရွိသည္။
          ကုန္းတြင္းပိုင္းငွက္မ်ဳိးစံု (၅၈)မ်ဳိး၊ ေဆာင္းခိုငွက္ (၆၆)မ်ဳိး၊ လိပ္ျပာမ်ဳိးစိတ္ (၂၆)မ်ဳိး၊ သဘာ၀ေရေနပင္ (Aquatic plants) (၂၆) မ်ဳိး ေလ့လာႏိုင္သည္။ ဌာေနေရေပ်ာ္ငွက္ စစၥလီ ၊ မယ္ညိဳ၊ ေဆာင္းခိုငွက္၊ တင္က်ီး၊ ငဟစ္၊ ခရုတုတ္၊ ေရဘဲ၊ စြန္၊ ဇင္ေယာ္၊ ျမစ္ေတြးငွက္မ်ားေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဒီဇင္ဘာႏွင့္ ဇန္န၀ါရီလသည္ ငွက္ၾကည့္ရန္ အေကာင္းဆံုးလျဖစ္သည္။

၃။ ေရႊစက္ေတာ္ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (မေကြးတုိင္း)
          ၁၉၄၀ ခုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး (၂၁၃.၄) စတုရန္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ 36.5  ံ C  ပ်မ္းမွ် မုိးေရခ်ိန္ ၃၀ လက္မရွိသည္။
          ေလ့လာႏိုင္ေသာသတၱ၀ါမ်ားမွာ ေရႊသမင္၊ ၾကယ္လိပ္၊ ရွားပါးငွက္မ်ဳိးစိတ္မ်ား၊ အျခားငွက္ (၁၁၃)မ်ဳိး ျဖစ္သည္။
ခရီးသြားရန္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီမွ ဧၿပီလအတြင္းျဖစ္သည္။
၄။ ခါကာဘိုရာဇီ အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ (ကခ်င္ျပည္နယ္)
          ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္အျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၃၅.၈ ံ C ၊ အနိမ့္ဆံုး ၃.၇ ံ C ရွိသည္။
          မိုးေရခ်ိန္ ၁၅၆ လက္မရရိွသည္။
          ေရခဲေတာင္သဘာ၀၀န္းက်င္၌ မွီတင္းေနထိုင္ေသာ သားငွက္တိရိ စၦာန္ (Tarkin, Blue Sheep, Red Goral, Musk Dear, Red Panda) စသည့္ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါမ်ား၊ Monal, Tragopan, Partridge, Blood Pheasant, Tit, Nuthatch, Flycatcher, Warbler, Laughing thrush) စသည့္ငွက္မ်ား၊ ထင္းရႈးေတာ၊ သစ္ခြအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေတာင္ဇလပ္အပင္မ်ား၊ မဂ်စ္ဥ၊ ဂူရွားစသည့္ ပရေဆးပင္မ်ား၊ ရ၀မ္လူမ်ဳိး၊ ထရုံလူမ်ဳိး (လူပုေလးမ်ား) တိဘက္ျမန္မာလူမ်ဳိး အခ်ဳိ႕ေနထိုင္သည္။
          ႏို၀င္ဘာမွ ဧၿပီအတြင္း ခရီးသြားရန္ သင့္ေတာ္သည္။

၅။ အင္းေလးကန္ေဘးမဲ့ေတာ (ရွမ္းျပည္နယ္)
          ၁၉၈၅ တြင္ ေဘးမဲ့ေတာအျဖစ္တည္ေထာင္ၿပီး ဧရိယာ ၂၄၈ စတုရန္းမိုင္ က်ယ္၀န္းၿပီး  အနိမ့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၄၆  ံ F ၊ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၉၁  ံ F ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၃၇ လက္မရွိသည္။    
          ေလ့လာႏုိင္သည့္အရာမ်ားမွာ ႀကိဳးၾကာငွက္မ်ား-ေပါရိႆ - နဒီကန္ အတြင္း၊ မုိင္းေသာက္ (Ford Stedmen) ႏွင့္ စစ္သခ်ဳင္း ေလ့လာျခင္း၊ ေရ ျခံလုပ္ငန္း၊ ကၽြန္းေျမာရိုင္းမ်ား၊ ေခါင္တုိင္ေရပူစမ္း၊ အင္းသား၊ ပအုိ႔၊ ေတာင္ရိုး လူမ်ဳိးဓေလ့မ်ား၊ အင္းေလးကန္အလွကို ေတာင္ေပၚ(Red Mountain Wine Camp) မွ ေလ့လာႏိုင္သည္။
          ရာသီမေရြးသြားလာႏိုင္ၿပီး ပြင့္လင္းရာသီမွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။
         
၆။ စိမ္ေရသစ္ေတာစခန္း (ပဲခူးတိုင္း)
          ၁၉၉၄ တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး ၂ဧက ခန္႔ က်ယ္၀န္းသည္။ အနိမ့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၆၅  ံ F ၊ အျမင့္ဆံုး ၁၀၂ ံ F ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၇၂ လက္မရွိသည္။
          ခရီးသြားမ်ားအေနျဖင့္ ပဲခူးရိုးမအတြင္းေပါက္ေရာက္ေသာသစ္ေတာမ်ား ကၽြန္းေတာမ်ား၊ ၀ါးအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ကိုေတြ႕ႏိုင္ သည့္အျပင္ ဆင္စီးျခင္း၊ ဆင္ျဖင့္သစ္ဆြဲ ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ ကၽြန္းသင္းသတ္ျခင္း စသည္တုိ႔ကိုလည္းေလ့လာႏိုင္သည္။
          ပြင့္လင္းရာသီတြင္ ခရီးသြားလာပါက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။
၇။ ၿမိဳင္ေဟ၀န္ဆင္သုေတသနစခန္း (တုိက္ႀကီး)
          ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး အက်ယ္အ၀န္း ၁၀ ဧက ရွိသည္။
          အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၄၁ ံ C ႏွင့္ အနိမ့္ဆံုး ၁၃ ံ C ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ (၂၄၀၀) မီလီမီတာ ရွိသည္။
          ဆင္၀ိုင္း (၅) ၀ိုင္းရွိၿပီး ဆင္ေကာင္ေရ (၂၈) ေကာင္ရွိသည္။
          ဆင္အေပ်ာ္စီးျခင္း၊ ဆင္လိမၼာျပကြက္မ်ား၊ ဖမ္းမိေတာဆင္ရိုင္းမ်ားအား ေလ့က်င့္ သင္ၾကားျခင္း၊ လိပ္ျပာ အင္းဆက္ သဘာ၀မ်ားေလ့လာျခင္း၊ သစ္ခြပရေဆးပင္မ်ားေလ့လာျခင္း စသည္တို႔ကို ေဖေဖာ္၀ါရီမွ ဧၿပီလအတြင္း ေလ့လာႏိုင္သည္။
၈။ အင္းေတာ္ႀကီး ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (ကခ်င္ျပည္နယ္)
          ၁၉၉၉ တြင္တည္ေထာင္ၿပီး ၂၉၉ စတုရန္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ ေႏြရာသီပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ ၂၇.၉ ံ C ၊ ေဆာင္းရာသီ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ ၁၇.၂  ံC ၊ မိုးေရခ်ိန္ ၇၀.၁၅ လက္မ (တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးရြာသြန္း) ရွိသည္။
          အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အႀကီးဆံုးေရတိမ္ေဒသ ေဂဟစနစ္ (Wetland Eco System) ၊ ေရေပ်ာ္ငွက္မ်ား၊ ေဆာင္းခိုငွက္မ်ား၊ ရွားပါးသည့္ႀကိဳးၾကာငွက္ (Sarus Crane)၊ ငွက္ႀကီး၀ံပို (Pelicn)၊ ခ်ည္ငင္စြပ္ (Stork)၊ ငွက္မ်ဳိးစိတ္မ်ား၊ ငါးမ်ဳိးစိတ္မ်ား၊ လိပ္ျပာႏွင့္ အင္းဆက္မ်ဳိးစံုတုိ႔ကို ေအာက္တုိဘာမွ ေမလ အတြင္း အေကာင္းဆံုးေလ့လာႏိုင္သည္။
၉။ နတ္မေတာင္အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ (ခ်င္းျပည္နယ္)
          ၁၉၉၇ တြင္တည္ေထာင္ၿပီး ၂၇၉ စတုရန္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၃၂  ံ C ၊ အနိမ့္ဆံုး ၃ ံ C ႏွင့္ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၆၅လက္မရိွိသည္။
          ခရီးသြားမ်ားအေနျဖင့္ ေတာင္ဇလပ္ျဖဴ (Rhododendron Cuffeanum)၊ ေတာင္ဇလပ္၀ါ (Rhododendron Burmenaca) အပင္မ်ား၊ မ်က္ခုံးျဖဴ ငွက္ျပာေျခာက္(White Browed Nuthatch) စသည့္ရွားပါးစာရင္း၀င္သားငွက္မ်ား ခ်င္းလူမ်ဳိးတို႔၏ ရိုးရာဓေလ့မ်ား၊ ငွက္မ်ဳိးစိတ္ (၂၈၄) မ်ဳိး၊ သစ္ခြအပါ သဘာ၀အပင္ေပါင္း (၁၀၀၀) ေက်ာ္ ၊ တြားသြားသတၱ၀ါ (၅၅) မ်ဳိး၊ လိပ္ျပာ (၇၇) မ်ဳိးႏွင့္ ႏို႔တုိက္သတၱ၀ါမ်ားကို ႏို၀င္ဘာလမွ ဧၿပီလအတြင္း သြားေရာက္ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
၁၀။ ခ်ပ္သင္း ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (စစ္ကိုင္းတိုင္း)
          ၁၉၄၁ တြင္တည္ေထာင္ၿပီး ဧရိယာ (၁၀၄) စတုရန္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၁၀၄  ံF ႏွင့္ အနိမ့္ဆံုး ၈၅  ံ F ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၅၀ မွ ၆၉ လက္မအတြင္း ရွိသည္။
          ေဘးမဲ့ေတာအတြင္း ျမန္မာ့ေရႊသမင္ (Cervus Eldi Thamin)မ်ား၏ ေနထိုင္က်က္စားမႈမ်ား၊ စန္းေျမာင္စခန္း သဘာ၀သမိုင္းျပတိုက္အတြင္း ရုပ္လံုးသြင္းပံုစံမ်ား၊ ဓါတ္ပံုကားခ်ပ္မ်ား ( ေပါက္ေရာက္ပင္ႏွင့္ ေဆးဖက္၀င္အပင္မ်ား၊ သားငွက္တိရိ စၦာန္မ်ား)၊ ကင္းစခန္းတြင္ နြယ္ျမက္သစ္ပင္ (၃၀၁) မ်ဳိး၊ ငွက္မ်ဳးိစိတ္ (၂၂၄)မ်ဳိး၊ ကုန္းေနေရေနသတၱ၀ါ (၃၇) မ်ဳိး၊ လိပ္ျပာ (၅၇) မ်ဳိး၊ ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါ (၂၁) မ်ဳိးတို႔ကို ေလ့လာႏိုင္သည္။
          ဒီဇင္ဘာမွ ေမလအတြင္းေလ့လာႏိုင္သည္။        
၁၁။ ပုပၸါးေတာင္ဥယ်ာဥ္ (မႏၱေလးတိုင္း)
          ၁၉၈၃ တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး ၄၉.၆၃ စတုရန္းမိုင္ က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၁၀၈ ံ Fႏွင့္ အနိမ့္ဆံုး ၅၅ ံF ရွိၿပီး ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၄၅ လက္မခန္႔ရိွိသည္။
          ဥယ်ာဥ္အတြင္း (Bird Watching)၊ ငွက္ၾကည့္ျခင္း၊ လိပ္ျပာမ်ဳိးစံု၊ အင္းဆက္ပိုးမႊားမ်ဳိးစံု၊ မီးေတာင္ခ်ဳိင့္၀ွမ္းအတြင္း ေနထိုင္ေသာ ေမ်ာက္မြဲ မ်က္ကြင္းျဖဴ၊ သဘာ၀ေရထြက္မ်ား၊ ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါငယ္မ်ား၊ ပရေဆး (၃၄၅)မ်ဳိးရွိ ပရေဆးဥယ်ာဥ္၊ (၁၆) ဧက က်ယ္၀န္းေသာစႏၵကူးေတာႏွင့္ ျခံေလွာင္ေမြးျမဴထားေသာ ေရႊသမင္မ်ား၊ ေတာတြင္းျမင္းစီးျခင္း၊ ေဂါက္ရိုက္ျခင္း၊ တို႔ကို ေလ့လာႏိုင္သည့္အျပင္ ပုပၸါးေတာင္ကလပ္တြင္ ရာဇ၀င္အေထာက္အထားမ်ား နတ္ကြန္း၊ နတ္နန္းမ်ား၊ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
          တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးသြားလာႏိုင္သည္။        
၁၂။ အေလာင္းေတာ္ကႆပ အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ (စစ္ကိုင္းတိုင္း)
          ၁၉၈၄ တြင္တည္ေထာင္ၿပီး ဧရိယာ (၆၂၀) စတု၇န္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၁၀၆  ံ F၊ အနိမ့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၅၀ ံ F ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၂၅မွ ၅၀ လက္မအတြင္းရိွသည္။
          ခရီးသြားမ်ားအေနျဖင့္
 အပင္မ်ဳိးမ်ား- ကၽြန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး၊ သစ္ယာ၊ အင္ၾကင္း၊ သစ္ပုတ္၊ တင္း၀ါး၊ မွ်င္၀ါး၊ ၀ါးဘိုး၀ါး။
ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါမ်ား - ဆင္၊က်ားသစ္၊ ေတာေခြး၊ ေမ်ာက္၊ ၀က္၀ံ၊ ေျပာင္၊ စိုင္၊ ဆတ္၊ ဂ်ီ၊
ငွက္မ်ဳိးမ်ား          - ေအာက္ခ်င္း၊ ငွက္ျပာေျခာက္၊ ငွက္မင္းသား၊ သစ္ေတာက္ငွက္၊ ၀ါးေရာင္းငွက္စသည့္ရွားပါးငွက္မ်ား၊ လိပ္ျပာမ်ဳိးမ်ားစသည္တိ႔ုကိုေလ့လာေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။
          ပြင့္လင္းရာသီ ႏို၀င္ဘာမွ ေမလအတြင္း လာေရာက္ႏုိင္သည္။
၁၃။ မိန္းမလွကၽြန္း ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္ေဘးမဲ့ေတာ (ဧရာ၀တီတိုင္း)
          ၁၉၉၄ တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး ဧရိယာ (၅၂.၇၈) စတုရန္းမိုင္ က်ယ္၀န္းသည္။အျမင့္ဆံုး အပူခ်ိန္ ၁၀၀ ံ F ၊ အနိမ့္ဆံုး အပူခ်ိန္ ၇၅ ံ F ၊ မိုးေရခိ်န္ ၉၅ လက္မမွ ၁၂၀လက္မအတြင္းရွိသည္။
          ဒီေရေတာေဂဟစနစ္ ၊ ဒီေရေတာတြင္ေပါက္ေရာက္ေသာအပင္မ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေနာက္ဆံုးက်န္ရွိသည့္ေ၇ခ်ဳိ ေရငန္ စပ္ မိေခ်ာင္းမ်ား၊ ဖ်ံမ်ား၊ ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါမ်ား၊ ကမ္းေျခေရေပ်ာ္ငွက္မ်ဳိးစိတ္ (၄၀)မ်ဳိး ခန္႔ ၊ လိပ္ျပာမ်ဳိးစိတ္ (၁၂) မ်ဳိးတို႔ကို ေလ့လာႏုိင္သည္။
          ကဒုံကေလး၊ ကယက္ၾကီး၊ လိပ္ေသာင္မ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ပင္လယ္လိပ္ၾကီးမ်ား လိပ္ဥ အုျခင္း၊ လိပ္သားေဖာက္ျခင္းမ်ား  (ဒီဇင္ဘာႏွင့္ ဇန္န၀ါရီအတြင္း)
          ျဗံဳေမြးကၽြန္း၊ ဒီေရေတာဥယ်ာဥ္အတြင္းေလ့လာျခင္း၊ ေအာက္တုိဘာမွ ဇန္န၀ါရီအထိ ဒီေရေတာငွက္မ်ား၊ ကမ္းေျခေပ်ာ္ငွက္မ်ား(Shore Birds) ၊ေဆာင္းခိုငွက္မ်ား (Migratory Birds)၊ ပင္လယ္ျပင္ကို အမွီျပဳ၍ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳျခင္းမ်ား၊ အေၾကာင္းတို႔ကို ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
          ေအာက္တုိဘာမွ ဧၿပီလအထိသြားလာရန္အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။

၁၄။ ေလွာ္ကားဥယ်ာဥ္ (ေထာက္ၾကန္႔)
          ၁၉၈၂ တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး သဘာ၀ေတာဧရိယာ (၈၈၀) ဧက ၊ ၾကားခံနယ္ေျမ (၆၆၀) ဧက စုစုေပါင္း (၁၅၄၀ )ဧက က်ယ္၀န္းသည္။အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၄၁  ံ C ၊ အနိမ့္ဆံုး ၁၃  ံ C ၊ မိုးေရခ်ိန္ (၂၄၀၀) မီလီမီတာ ခန္႔ရွိသည္။
          ခရီးသြားမ်ားအေနျဖင့္  ၆၂ဧက က်ယ္၀န္းေသာတိရိ စၦာန္ ဥယ်ာဥ္ငယ္အတြင္း ေလ့လာျခင္း၊ (၈၁၈)ဧက က်ယ္ေသာ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္အတြင္းတြင္ ေတာရိုင္းတိရိ စၦာန္မ်ား ( သမင္၊ ဒရယ္၊ ဂ်ီ၊ ဆတ္၊ ႏြားေနာက္၊ ေတာ၀က္၊ ေတာၾကက္) ၊ ငွက္မ်ဳိးစံု၊ သဘာ၀ေပါက္ပင္မ်ဳိးစိတ္ ၂၄၅ မ်ဳိး၊ ေဆးဘက္၀င္ အပင္ (၁၀၀) ေက်ာ္၊ ႀကိဳးတံတားေလွ်ာက္ျခင္း၊ ျမန္မာရွားပါးလိပ္ျပာမ်ဳိးစိတ္ (၃၅၀) ေက်ာ္၊ ဥယ်ာဥ္ပတ္လမ္းအတိုင္း ကားျဖင့္လွည့္လည္ၾကည့္ရူျခင္းတုိ႔ကို  ျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။
          ရာသီမေရြးသြားလာႏိုင္ၿပီး အေကာင္းဆံုးမွာေဆာင္းရာသီျဖစ္သည္။
၁၅။ ရန္ကုန္တိရိ စၦာန္ဥယ်ာဥ္ (ရန္ကုန္)
          ၁၉၀၆ တြင္ တည္ေထာင္ၿပီး ၆၉ ဧက က်ယ္၀န္းသည္။ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၄၁  ံ C ၊ အနိမ့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၁၂  ံ C ၊ ပ်မ္းမွ်မိုးေ၇ခ်ိန္ (၂၂၀၀) မီလီမီတာ ရွိသည္။
          ေလ့လာနိုင္သည့္အရာမ်ားမွာ - ဆင္လိမၼာ၊ ေမ်ာက္လိမၼာအကမ်ား (စေန၊တနဂၤေႏြ ႏွင့္ ရုံးပိတ္ရက္မ်ား)၊ Buggy ယာဥ္စီးျခင္း၊ ဆင္စီးျခင္း၊ ျမင္းလွည္းစီျခင္း၊ ဆိုကၠားစီးျခင္း၊ ဥယ်ာဥ္အတြင္းသဘာ၀သမိုင္းျပတိုက္တြင္ ေ၀လငါးရိုးျပခန္း၊ ၇ုပ္လံုးသြင္း ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါျပခန္း၊ ဘူမိေဗဒျပခန္း၊ သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ေသဆံုးေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္၏ ဆင္စြယ္တစ္စံု၊
- က်ား၊ ျခေသ့ၤ၊ ဆင္ ၊ ေ၇ျမင္း၊ ငန္းျဖဴ၊ ငန္းနက္၊ ဟသာၤ၊စသည့္ တိရိ စၦာန္ေက်းငွက္ (၁၄၁) မ်ဳိး ၊ အရိပ္ရအပင္မ်ား (၁၉၂)မ်ိဳး၊ ရာသီပန္းပင္ (၂၄)မ်ဳိး၊ ၀ါးႏွင့္ျမက္မ်ဳိးမ်ား (၂၃)မ်ဳိး
စသည္တို႔ကို ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
          ရာသီမေရြးသြားလာႏုိင္ပါသည္။

“သဘာ၀အေျခခံခရီးသြားလုပ္ငန္းစခန္းမ်ား (Eco Tourism Sites) အတြင္းခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားေရွာင္ရန္အခ်က္မ်ား-
(၁) စည္းကမ္းမဲ့အမႈိက္စြန္႔ပစ္ျခင္း
(၂) အိမ္ေမြးတိရိ စၦာန္မ်ားေခၚေဆာင္လာျခင္း
(၃) စက္ဆီ၊ ေခ်ာဆီယိုဖိတ္ျခင္း
(၄) သတ္မွတ္လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ေနရာမွ လြဲ၍ ညအိပ္သြားလာျခင္း
(၅) သတ္မွတ္ေနရာမွ လြဲ၍ မီးဖိုျခင္း၊ ေလာင္စာထင္းျဖဳန္းတီးျခင္းႏွင့္ မီးၾကြင္းထားရွိျခင္း
(၆) အသံဆူညံျခင္း
(၇) သာငွက္တိရိ စၦာန္မ်ားအား အေႏွာက္အယွက္ျပဳျခင္း
(၈) မ်ဳိးသုဥ္းေစမည့္ ငါးဖမ္းနည္းမ်ားျပဳလုပ္ျခင္း
(၉) သဘာ၀အရင္းအျမစ္မ်ား စုေဆာင္းျခင္း

*သဘာ၀ထိန္းသိမ္းေရးနယ္ေျမအတြင္း သြားလာသည့္ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံတကာမွက်င့္သံုးသည့္
 (Take Nothing  but Photographs, Leave nothing but Foot Prints) ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္းလိုက္နာရန္*
ကိုးကား။         ။ သစ္ေတာေရး၇ာ၀န္ႀကီးဌာနမွ ျပဳစုသည့္ သဘာ၀ကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းစခန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအခ်က္အလက္မ်ား - စာအုပ္ကိုမွီွျငမ္းသည္။